Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

What is wrong with you


                                                                 
                                                                             Walk-Ludovico Einaudi
Είμαι ενήλικας. Είμαι μεγάλη. Ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος. Ξέρω με τι αξίζει να στενοχωριέμαι και με τι όχι. Ξέρω πώς να παρηγορώ τον εαυτό μου. Ξέρω ποια είναι η αλήθεια και ποιο το παραμύθι. Ξέρω ότι δεν έχω μπλε μάτια. Ξέρω ότι δεν έχω γυριστές βλεφαρίδες. Ξέρω ότι δεν έχω αψεγάδιαστο πρόσωπο.Ξέρω ότι δεν είμαι λεπτή. Ξέρω ότι δεν είμαι κουκλα ζωγραφιστή. Ξέρω ότι δε θα μου πει "ήσουν η πιο σεξοβόμβα στο πάρτυ". Ξέρω ότι δε θα με γράψουν στα "σ'αναζητώ". Ξέρω ότι πρέπει να δουλέψω έξτρα σκληρά για να προχωρήσω. Ξέρω ότι οι άνθρωποι δε θα μου προσφέρουν απλώς πράγματα,επειδή απλώς είμαι εγώ. Ξέρω ότι δεν το θέλω αυτό. Ξέρω ότι αυτό δεν είναι λόγος για να στεναχωριέμαι. Ξέρω ότι ΕΣΥ θα πεις ότι δεν σκέφτεσαι έτσι. Ξέρω ότι ξέρεις ότι δε μετράει μόνο το εξωτερικό. Αλλά και εσύ ξέρεις ότι ξέρω και όλοι ξέρουμε ότι τελικά είμαστε όλοι επιφανειακοί. Τουλάχιστον στην αρχή. Και λίγο προς το τέλος.

Δεν είναι παγκοσμίως γνωστό το "μην κρίνεις το βιβλίο από το εξώφυλλο''; Δεν λέμε όλοι ότι προτιμούμε το μέσα από το έξω; Δεν κρίνουμε όλοι τα μίντια που προβάλουν τόσο την εξωτερική εμφάνιση; Δεν κατακρίνουμε τους ρηχούς ανθρώπους;
Τότε γιατί χαμογελάμε περισσότερο αν μας πουν "ωραίος κώλος" από το "ωραίοι τρόποι"; Τότε γιατί μπορούμε να μιλάμε δύο ώρες για το σπυράκι που έβγαλες δίπλα στη μύτη και το τι μεικ απ μπορείς να χρησημοποιήσεις αλλά να μας πάρει δέκα λεπτά να μιλήσουμε για το γιατί ήσουν ο μόνος που έκλαψες σε αυτή τη χαζοχαρούμενη ταινία; Γιατί μπορείς να θυμηθείς πιο πολλούς τίτλους περιοδικών ομορφιάς από ότι βιβλίων; Γιατί προσέχουμε τόσο τα λόγια μας όταν μιλάμε για την εξωτερική εμφάνιση κάποιου αλλά περιγράφουμε το χαρακτήρα του ωμά και απρόσεκτα; Γιατι μιλάμε τόσο για την εξωτερική εμφάνιση κάποιου; Όλοι ξέρουμε ότι είναι ρηχό αλλά σε όλους βγαίνει αυθόρμητα,σαν ένστικτο. Και μιλάμε για διαφορετικότητα και ανοχή και για be yourself αλλά τελικά δεν ξέρουμε τι εννοούμε.

Είναι άδικο και το ξέρεις. Αλλά πάλι, πες τους το και θα σου πουν αυτόματα "Η ζωή είναι άδικη αγαπούλα". Οπότε έχεις δύο επιλογές. Ή μάλλον τρεις. Η μία, βάζεις τα κλάματα,χώνεσαι στα παπλώματα και αρνείσαι το όνομα σου και την πραγματικότητα. Και γράφεις αναρτήσεις σχετικά με αυτό. Η δεύτερη, σηκώνεις όλα σου τα λεφτά από την τράπεζα,παίρνεις καταναλωτικό δάνειο,κάνεις χώρο στις ντουλάπες για το νέο σου, μοντέρνο εαυτό και χάνεσαι στην μόδα,στα σαλόνια ομορφιάς,στα έμπειρα χέρια των ειδικών και αν είσαι τυχερός μπορεί να σε δείξει και η τηλεόραση.Επίσης,δεν ξέχνας να κοιτάζεις το είδωλο σου σε ό,τι γυαλίζει.Η τρίτη, σηκώνεσαι όπως είσαι, πηγαίνεις στη σχολή σου,πηγαίνεις για καφέ,αγοράζεις βιβλία και κυρίως διαβάζεις βιβλία, γνωρίζεις κόσμο,μιλάς,ακούς, προσπαθείς να κρατήσεις επαφές, σημειώνεις σημειώνεις σημειώνεις, πέφτεις,σηκώνεσαι,ξαναπέφτεις,ξανασηκώνεσαι, γυμνάζεσαι,τρως σωστά, αφήνεις πίσω ό,τι και όποιον δε σου κάνει, γελάς,γελάς πιο δυνατά,κλαις δυνατά, μαθαίνεις όσο περισσότερα μπορείς για όσα περισσότερα πράγματα γίνεται, ταξιδεύεις,αυτόσαρκαζεσαι, αντικρίζεις τους φόβους σου και τα κόμπλεξ σου κατάματα, μαθαίνεις τον εαυτό σου και κοιτάς να μάθεις και τους άλλους και δουλεύεις δουλεύεις δουλεύεις.

Από τις τρεις επιλογές,μαντέψτε ποια είναι αυτή που αντέχει στο χρόνο. Επίσης,μαντέψτε και ποια είναι η δυσκολότερη και πιο επίπονη. Τέλος,μαντέψτε σε ποια στοχεύουμε και σε ποιες τελικά καταλήγουμε συνήθως.

Και αφού έχω γράψει όλα αυτά,σκέφτομαι "και τι σημασία έχει; Το θέμα δεν είναι να περνάς καλά;" και μπερδεύομαι. Και αναρωτιέμαι αν τα πιστεύω ή αν απλώς κάπου τα έχω ακούσει και αν πρέπει απλώς να τα σβήσω και έχω χάσει μία ώρα από τη μέρα μου.
 Και αυτό κυρίες και κύριοι, ονομάζεται ενηλικίωση.





Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Unicorns!

Καλημέρα!!Καιρό έχουμε να τα πούμε!Την τελευταία φορά μάλιστα είχα πει ότι ο Σεπτέμβρης επρόκειτο να είναι μήνας νέου ξεκινήματος-και όντως συνήθως είναι αλλά φέτος κολλήσαμε στα γρανάζια του χρόνου και του Υπουργείου Παιδείας το οποίο προσπαθεί  να παραβιάσει-μέχρι τώρα χωρίς αποτέλεσμα- την αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων!!Χαμός στo ίσωμα λοιπόν και έτσι μπήκαμε σε έναν αβέβαιο Οκτώβρη που δεν υπόσχεται τίποτα αλλά δεν αποκλείει και τίποτα!!
 Αν διαβάσατε τον τίτλο και περιμένετε να μιλήσουμε κυριολεκτικά για μονόκερους μάλλον θα σας απογοητεύσω!Παρά το γεγονός ότι αγαπώ την μυθολογία και ιδιαίτερα αυτά τα πανέμορφα λευκά άλογα με το κερατάκι στο κεφάλι που τα κάνει τόσο εξωτικά και παραμυθένια ο μονόκερος στις μέρες μας συμβολίζει κάτι διαφορετικό!Ο μονόκερος είναι μάλλον σύμβολο της διαφορετικότητας, το στοιχείο που ξεχωρίζει από τη μάζα γιατί διαθέτει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό!
 Ο Tennessee Williams στο έργο του Γυάλινος Κόσμος(The glass menagerie) χρησιμοποιεί ακριβώς το σχήμα του μονόκερου για να συμβολίσει τη διαφορετικότητα της πρωταγωνίστριας,της Λώρα. Η Λώρα μια κοπέλα με αναπηρίες κάνει συλλογή από γυάλινα άλογα και ο μονόκερος είναι το μόνο που ξεχωρίζει μέχρι που τελικά πέφτει και σπάει το κέρατο του, μετατρέπεται δηλαδή σε ένα άλογο όπως όλα τ' άλλα.
 Ο λόγος που φέρνω το παράδειγμα με τον Γυάλινο κόσμο είναι ότι πιστεύω πως ο καθένας από εμάς είναι μονόκερος, δηλαδή ξεχωριστός.Αυτή η διαφορετικότητα μπορεί να εκδηλώνεται σε πολλές μορφές: στο χρώμα, τη φυλή, την εξωτερική εμφάνιση,την σεξουαλική προτίμηση, την κουλτούρα και τις συνήθειες! Αυτό όμως δε σημαίνει πως επειδή κάποιος είναι διαφορετικός είναι απαραίτητα και αυτός που πρέπει να αλλάξει για να γίνει ένα με τη μάζα.Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει η μάζα.Υπάρχουμε εμείς, με όσα συνεπάγεται αυτό.
 Το βρίσκω παράλογο και εντελώς ανεδαφικό να ασκείται τόσο έντονη κοινωνική κριτική ενάντια στο διαφορετικό-δεδομένου μάλιστα ότι ζούμε ήδη στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.Και για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις όλοι μας ασκούμε κριτική έναντι στο διαφορετικό ακόμη και υποσυνείδητα ή κεκαλυμμένα.Δεν είναι ανάγκη να χτυπήσεις και να τραυματίσεις κάποιον για να αποδειχθεί η έλλειψη ανοχής στο διαφορετικό.Η λεκτική βια ή η αρνητική στάση στο διαφορετικό νομίζω είναι αρκετά!
 Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι αν ο καθένας μας βλέπει την διαφορετικότητα του άλλου- σε όποιο τομέα και αν αυτή εκφράζεται-σαν ένα μονόκερο τότε νομίζω ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για όλους μας και σκεφτείτε και το καλύτερο.....θα ζούσαμε δίπλα σε τόσο αξιολάτρευτα πλάσματα όσο οι μονόκεροι!Εμένα πάντως μάλλον με ενθουσιάζει η ιδέα!!
 Νομίζω πως αρκέτά σας ζάλισα για σήμερα!!Καλή υπόλοιπη Κυριακή!
φιλιά,
Dim

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

50 shades of Me

Όχι, nuh uh, δεν είναι αυτό που νομίζετε. Τα σεξοπορνοδιαστροφικά μυαλά μπορούν να ηρεμήσουν και να αποχωρίσουν,το περιεχόμενο της ανάρτησης είναι κατάλληλο και για ανηλίκους. Μη σας πω ότι είναι ειδικά για αυτούς.


 Μου έχει κολλήσει εδώ και αρκετές μέρες στο μυαλό η ιδέα ότι τελικά, είσαι ολοκληρώμενος και ακέραιος χαρακτήρας όταν συνειδητοποιήσεις ότι αποτελείσαι από πολλούς, μικρούς χαρακτήρες που συντάσουν την προσωπικότητα σου και μάθεις να τους αναγνωρίζεις. Δηλαδή, ο ανθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο πλάσμα, καθένας μας έχει αμέτρητες πτυχές και αποχρώσεις που μας αποκαλύπτονται και τις εξερευνάμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Το plot twist της υπόθεσης είναι ότι δεν γίνεται να ξέρουν όλοι όλους τους εαυτούς των γύρω τους,ούτε καν των πιο κοντινότερων ανθρώπων τους,ούτε καν τους δικούς τους. Έχω την εντύπωση ότι οι σχέσεις των ανθρώπων θα ήταν πολύ πιο ισορροπημένες και ίσως και πιο ενδιαφέρουσες,αν όλοι είχαν στο μυαλό τους αυτή τη θεωρία και επιδίωκαν την αυτοεξερεύνηση και το εσωτερικό "ξεγύμνωμα" στους γύρω τους. Μαζί με την λογική ότι δεν πρέπει να έχουμε προσδοκίες από ένα άτομο γιατί υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να τις πραγματοποιήσει, θα έπρεπε να μην επαναπαυόμαστε ποτέ ότι ξέρουμε ένα άτομο "σαν την παλάμη του χεριού μας", να μην ισχυριζόμαστε ότι μπορούμε πάντα να προβλέψουμε τις αντιδράσεις του άλλου, να μην κρίνουμε ποτέ μόνο από τις δικές μας εμπειρίες με κάποιον. Για όσους χαρακτηρίζονται "προβλέψιμοι", πιστεύω ότι απλώς δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τις περισσότερες πτυχές του χαρακτήρα τους,ή δεν έχουν συναναστραφεί με τα άτομα και τις καταστάσεις που θα τους τις ξεδιπλώσουν. Όσοι πιστεύουν ότι έχουν κατασταλάξει σαν άτομα και δεν έχουν κάτι να αλλάξουν,πιστεύω ότι θα εκπλαγούν από τη ζωή. 

 Στην αρχή έγραψα ότι αυτη η ανάρτηση αφορά πολύ τα ανήλικα άτομα και θέλω να εξηγηθώ: ΄Οπως όλοι μας φαντάζομαι,έτσι και εγώ από την περίοδο της εφηβείας και μετά αναρωτιέμαι ποια είμαι. Και δεν εννοώ το όνομα και το επίθετο μου προφανώς,αλλά την προσωπικότητα μου (βέβαια με την μνήμη που έχω σε λίγο θα ψάχνομαι και για τα πρώτα,αλλά αυτό είναι άλλη πονεμένη ιστορία). Δεν έχω να περιφανεύομαι μεγάλη πείρα στη ζωή,αλλά στα επιτρεπτά πλαίσια των 19 χρόνων ύπαρξης έχω περάσει διάφορες φάσεις που σε κάθε μία η φράση "είμαι ο εαυτός μου" αποκτούσε και διαφορετικό νόημα. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι ότι ποτέ δε θα είμαι εντελώς σίγουρη για την προσωπικότητα μου και να αγχώνομαι. Νομίζω ότι παρόμοιες ανησυχίες λοιπόν έχει κάθε έφηβος και μετ-έφηβος. Φυσικά δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους και μπορώ μόνο να μαντεύω πως νιώθει ο καθένας για τον εαυτό του,οπότε αυτό που θα ήθελα να πω στη δεκαπεντάχρονη Μάγδα είναι:"Μην προσπαθείς να βάλεις τον εαυτό σου σε ένα μοναδικό και ακαμπτο καλούπι. Είσαι ένα πολύχρωμο άτομο,με πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες που σε κάποιες περιπτώσεις ίσως έρχονται και σε αντιπαράθεση,αλλά αυτό είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο. Μην προσπαθείς να καταπίεσεις τα ένστικτα και τις παρορμίσεις σου αλλά και μην νομίζεις ότι μπορείς έτσι απλά να δημιουργήσεις ένα χαρακτηριστικό του εαυτού σου που δεν υπάρχει. Διάβασε, μίλα, άκουσε, βγες στον κόσμο και κράτα σημειώσεις. Μην επαναπαύεσαι ποτέ σε αυτό που νομίζεις ότι είσαι και σε αυτό που νομίζεις ότι είναι οι άλλοι."

 Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ λίγο πόσους χαρακτήρες μπορώ να ξεχωρίσω σε μένα. Για να υποστηρίξω την σκέψη μου,ορίστε ποιους μπορώ να αναγνωρίσω:

  • Η μοναχική/αντικοινωνική Μάγδα, για τις φορές που θέλω να μείνω σπίτι και να βλέπω σειρές όλη μέρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι και να μην απαντάω στο τηλέφωνο και να έχω επαφή με τον έξω κόσμο, για τις φορές που θέλω να πάω να διαβάσω μόνη μου σε ένα καφέ χωρίς καμία άλλη παρέα, για τις φορές που σκέφτομαι να αρνηθώ προσκληση για σαββατιατικη έξοδο αλλά δεν ξέρω πως να εξηγήσω το ότι δεν έχω κάτι άλλο να κάνω-απλώς θέλω να μείνω μέσα.
  • Η εξωστρεφής/κοινωνική/πλακατζού Μάγδα, για τις φορές που θέλω να μείνω με τους φίλους μου όλη μέρα και να μιλάμε,για τις φορές που θέλω να πιάσω το τηλέφωνο και να μιλήσω με όλους όσους έχω αρχίσει να ξεχνάω τη φωνή τους,για τις φορές που θέλω να μου πιάσει την κουβέντα αυτός ο κύριος που με ρώτησε στο μετρό τι ώρα είναι,για τις φορές που θέλω να παρατήσω στη μέση το βιβλίο μου και να πάρω να δω ποιος μπορεί να πάμε για καφέ.
  • Η λαίμαργη Μάγδα, για τις φορές που θέλω να φάω ότι υπάρχει στο ψυγείο μου,να παραγγείλω όλο το μενού τις πιτσαρίας,να πιω όλο το χυμό μονορούφι,να διαβάσω όλα τα βιβλία που υπάρχουν,να μάθω όλες τις τέχνες που υπάρχουν,να πάω σε όλα τα κρυμμένα μέρη τις Αθήνας, να μάθω όλη την παγκόσμια ιστορία και όλα αυτά εδώ και τώρα.
  • Η ακατάστατη/χυμα/ανοργάνωτη Μάγδα,για τις φορές που απλώς πετάω τα ρούχα μου όπου βρω και πέφτω στο κρεβάτι,για τις φορές που δεν στρώνω το κρεβάτι μου για μέρες,για τις φορές που δεν πλένω τα πιάτα μέχρι να μην έχω κανένα καθαρό πλέον,για τις φορές που δε με νοιάζει αν βγω έξω με τσαλακωμένη φούστα,για τις φορές που βαριέμαι να ξεβάψω κανονικά τα νύχια μου,για τις φορές που αφήνω το διάβασμα για το τελευταίο λεπτό,για τις φορές που λέω κάτι χωρίς να το σκεφτώ και να το "συμμαζέψω" στο μυαλό μου.
  • Η νοικοκυρά/οργανωμένη/σινιέ Μάγδα,για τις φορές που θέλω να βγω έξω στην τρίχα,για τις φορές που ξυπνάω και μου έρχεται όρεξη για ολική καθαριότητα,για τις φορές που μολις χρησημοποιήσω κάποιο πιατικό το πλένω αμέσως,για τις φορές που νευριάζω όταν έρχεται κάποιος με λερωμένο παπούτσι μέσα,για τις φορές που τα πάντα στην ντουλάπα είναι σιδερωμένα και τακτοποιημένα,για τις φορές που ταξινομώ τα βιβλία,τις σημειώσεις και τα τετράδια μου,για τις φορές που διαλέγω προσεκτικά τα λόγια μου
  • Η γλυκούλα,μικρούλα Μάγδα, για τις φορές που φοράω γλυκούλικα ρούχα,για τις φορές που λέω κάτι χαριτωμένο με γλυκιά φωνή,για τις φορές που φοβάμαι και θέλω να ακούσω την φωνή κάποιου για να ηρεμήσω,για τις φορές που νιώθω ότι δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα μόνη μου και χρειάζομαι υποστήριξη,για τις φορές που πιάνω τα μαλλιά μου κοτσιδάκια,για τις φορές που κλαίω με το παραμικρό,για τις φορές που θέλω τη μαμά μου.
  • Η ανεξάρτητη/αποφασιστική/γυναίκα Μάγδα, για τις φορές που υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και τα δικαιώματα μου, για τις φορές που υψώνω τη φωνή μου,για τις φορές που φοράω ψηλοτάκουνα, για τις φορές που παίρνω σημαντικές αποφάσεις,για τις φορές που δεν ακούω τη γνωμη κανενός,για τις φορές που πιστεύω ότι τα ξέρω όλα και δίνω συμβουλές,για τις φορές που σηκώνω τα μανίκια,σφίγγω τα δόντια μου και ξαναπροσπαθώ.
  • Η ρομαντική/ευαίσθητη/αγαπησιάρα/χαζοχαρούμενη/αισιόδοξη Μάγδα, για τις φορές που βάζω τα κλάματα σε μια ρομαντική κομεντί ή ένα κοινωνικό δράμα,για τις φορές που θέλω να πνίξω στα φιλιά και τις αγκαλιές όσους αγαπώ,για τις φορές που χαιδεύω το σκύλο μου,για τις φορές που δίνω χρήματα σε ένα άστεγο,για τις φορές που βάζω τους άλλους πάνω από τον εαυτό μου,για τις φορές που θέλω να περπατάμε χέρι χέρι στο ηλιοβασίλεμα και να βλέπουμε μαζί ανατολές,για τις φορές που το παραμικρό με κάνει να βάζω τα γέλια,για τις φορές που νιώθω ότι όλα θα φτιάξουν,για τις φορές που τίποτα δε μου φαινέται ακατόρθωτο,για τις φορές που θέλω να χορέψω σε ένα πάρτυ.
  • Η ψυχρή/αναίσθητη/εγωίστρια/πεζή/ξενέρωτη Μάγδα,για τις φορές που σκέφτομαι το συμφέρον μου, για τις φορές που βάζω τον εαυτό μου πάνω από όλα,για τις φορές που ακούω απαθής για τα παιδιά τις Αφρικής,για τις φορές που δε θέλω καν να αγγίξω τη γάτα της φίλης μου,για τις φορές που βρίσκω κάθε ρομαντική προσπάθεια σαχλή και γλυκανάλατη,για τις φορές που λέω κακίες,για τις φορές που βρίσκω κάθε αστείο ρατσιστικό ή χαζό,για τις φορές που δε θέλω να χορέψω μαζί με τους άλλους,για τις φορές που δεν θέλω να συμμετέχω στη φάρσα που οργανώνει η παρέα.
  • Η ακομπλεξάριστη Μάγδα,για τις φορές που δε με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα,για τις φορές που δε με πειράζει να με σχολιάσουν,για τις φορές που λέω ότι σκέφτομαι και κάνω ότι μου έρθει στο μυαλό.
  • Η self conscious Μάγδα,για τις φορές που δε μιλάω για να μη με κοροιδέψουν,για τις φορές που δε γελάω στο χαζό αστείο για να μην με πουν αφελή, για τις φορές που δεν κάνω αυτό που σκέφτομαι,για τις φορές που λέω κάτι που δεν πιστεύω για να γίνω αποδεκτή,για τις φορές που στενοχωριέμαι από ένα σχόλιο.
Είναι τόσα πολλά που μου έρχονται στο μυαλό ακόμα,που δεν μπορώ να τα βάλω σε κατηγορία ή μπορώ να τα βάλω σε πολλές ταυτόχρονα. Είμαι σίγουρη ότι κάθετι από τα παραπάνω είναι αλήθεια για μένα και ότι κάποια από τα παραπάνω θα εξέπληταν όποιονδήποτε κοντινό μου άνθρωπο γιατί ίσως δεν τα έχει δει ποτέ πάνω μου.

Όλα όσα γράφω είναι απλώς σκέψεις που κάνω τώρα,στα 19 μου χρόνια. Μπορεί αυριο ή του χρόνου ή στα 80 μου να τα θεωρώ βλακείες αλλά τελικά αυτό είναι που θέλω να αποδείξω. Οι άνθρωποι αλλάζουν, ή καλύτερα αναπτύσουν νέες πτυχές ή εμείς αποκαλύπτουμε πράγματα που δεν ξέραμε για αυτούς. Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν απόλυτες τιμές και μονοχρωμίες. Τελικά καταλήγω στο ότι η φράση "να είσαι ο εαυτός σου" είναι πιο ασαφής και περίπλοκη από την δημιουργία του κόσμου και τα όρια του σύμπαντος.

Σας αφήνω με ένα τραγούδι για να χαλαρώσετε μετά τον πονοκέφαλο που θα αποκτήσατε αν διαβάσατε όλο το κοκτέιλ που κατάφερα να γράψω.

Φιλιά, 
Μάγδα







Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Easy come, easy go

                                   
                          

 Είμαι πίσω στην Αθήνα επιτέλους!
Στην πραγματικότητα, το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής: Έφυγα από το Ηράκλειο στις 2 Σεπτεμβρίου (αφού πέρασα μια βδομάδα κάνοντας σχέδια για την επιστροφή μου στην Αθήνα και ανυπομονόντας να γυρίσω σπιτάκι μου). Εφτασα εδώ Τρίτη πρωί, έμεινα όλη μέρα και την επομένη μέσα για να αδειάσω τη βαλίτσα(ρα) μου και να οργανωθώ. Πέρασα ολόκληρη την Πέμπτη κάνοντας δουλειές και ψώνια.Πέρασα όλη την Παρασκευή με φίλους,καφέ και παιχνίδια από το ένα σπίτι στο άλλο. Πέρασα όλο το Σάββατο κλαψουρίζοντας ότι μου λείπουν οι δικοί μου,ότι μου λείπει το σπίτι μου και ότι τίποτα δεν πάει όπως το σχεδιάζω. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά αυτή η μίνι κατάθλιψη με πιάνει πάντα όταν γυρνάω από την Κρήτη,σχεδόν την περιμένω-σαν την περίοδο ένα πράγμα(αν και ήρθε με καθυστερηση αυτη τη φορά). Αυτό που τελικά με κάνει να νιώσω καλύτερα είναι ένα τηλεφώνημα στον μπαμπά. Τσεκαρισμένο και δοκιμασμένο (βλ. daddy's girl). Αυτός ο άνθρωπος έχει πάντα κάτι καθησυχαστικό να πει, πάντα κάτι να με κάνει να χαμογελάσω. Τελοσπάντων,μετά το δακρύβρεχτο τηλεφώνημα το βράδυ του Σαββάτου, (fun fact: τον πήρα την ώρα που ήταν σε γάμο,οπότε μπορείτε να φανταστείτε λίγο από τη συζήτηση: "Και τι τραγούδι παίζει τώρα στο κέντρο; *ρούφηγμα μύτης* Χόρεψε και η Κατερίνα; χαχασνιφχαχασνιφ *μυξοδακρογελιό*") αποφάσισα να φτιάξω την τσάντα μου γιατί την Κυριακή το πρωί (υπερβολικά ΠΟΛΥ πρωί) πήγα Λευκάδα. Η φίλη μου Μ.,έχει εκεί μια θεία η οποία μας παραχώρισε ένα από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της και μείναμε η Μ., η Ε. και εγώ. Πέρασα 4 υπέροχες μέρες κολυμπώντας στα γαλαζοπρασινοτιρκουαζ νερά του Ιονίου, τρώγοντας μακαρόνια σε πολλές παραλλαγές,παίζοντας χαρτιά στο μπαλκόνι και διαβάζοντας στην αιώρα. Μπορώ να πω ότι ήταν μια από τις καλές επιλογές που έχω κάνει στην φοιτητική μου ζωή.



Όμως τώρα είμαι εδώ! Με τη σχολή στη μέση μιας μεγάλης απεργίας και όλα τα μαθημάτα της εξεταστικής να έχουν παγώσει,βρέθηκα να κάθομαι σπίτι, να κάνω σχέδια και προγράμματα και να αναρωτιέμαι αν υπάρχει όλο άτομο με απολυτήριο Λυκείου που να κάνει τόσο κακή διαχείρηση των χρημάτων όσο εγώ. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που θέλω να κάνω και γι'αυτό φταίνε τα διάφορα μπλογκ που παρακολουθώ και δε μαφήνουν σε ησυχία. Από συνταγές,μέχρι κατασκευές, δεν προλαβαίνω να κάνω bookmark σε σελίδες. Το ξέρω φυσικά ότι από αυτά θα πραγματοποιήσω περίπου τα μισά αλλά δε με νοιάζει,το θέμα είναι να παραμένεις δημιουργικός και ενεργός σωστά;
Η ατζέντα μου λοιπόν περιλαμβάνει:

  • Να ψάξω να βρω το βιβλίο "ΙΩΒ: Η ιστορία ενός απλού ανθρώπου" και να το διαβάσω. Λες και δεν έχω άλλα 8492852395032 βιβλία που θέλω να διαβάσω ήδη.
  • Να καταφέρω να βρω ένα τρόπο να οργανώσω όλα τα μπαχαρικά και τα αφεψήματα που βρίσκονται εδώ και κει στην μικρή κουζίνα.
  • Να φτιάξω ένα κολάζ τοίχου σαν αυτό 
*ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ*


  • Nα αγοράσω τα υλικά για τις παρακάτω συνταγές: Cinnamon rolls Lavender Iced Coffee,   ,Chocolate granola bagels, 
  • Να αγοράσω βιβλιοθήκη και να φτιάξω τα βιβλία μου.
  • Να βγάλω κάρτα για τη δημοτική βιβλιοθήκη
  • Να φτιάξω τον τοίχο με τις κορνίζες μου να μοιάζει σαν αυτόν
  • Να αγοράσω φωτάκια για το κρεβάτι μου
 
Επίσης,μιας και ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά και το φθινόπωρο/χειμώνας 2013-1014 (YAYYY) θα ήθελα να δηλώσω ότι αυτό το εξάμηνο θα προσπαθήσω να:
1)Πηγαίνω τακτικά στη σχολή και να παρακολουθώ τα μαθήματα μου,γιατί στην εξεταστική θα τα βρω σκούρα πάλι.
2)Πηγαίνω στο γυμναστήριο που παράτησα το καλοκαίρι,για προφανείς λόγους.
3)Πηγαίνω και θέατρο και καφέ και ποτό τα Σαββατοκύριακα,γιατί θέλω να βλέπω τους φίλους μου και γιατί μια ζωή την έχουμε και αν δε την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε,τι θα καταντήσουμε.
4)Μην κάνω άσκοπα έξοδα και να μην αγοράζω βλακειούλες γιατί αλλιώς ο μόνος καφές που θα πίνω θα είναι ο γαλλικός της καφετιέρας μου.
5)Διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία από την ατελείωτη must-read λίστα.

(όπως καταλάβατε,η παραπάνω λίστα γράφτηκε για να υπάρχει επισήμα διαθέσιμη κάπου εκεί έξω και αν δεν την ακολουθήσω να μπορεί ο καθένας να έρθει και να μου την τρίψει στην μούρη)

Αυτά από μένα λοιπόν. Καλό χειμώνα, καλές βροχές (καλό το καλοκαίρι αλλά χρειάζομαι χειμωνιάτικο καιρό για να μπω σε διάθεση σχολής.Είπαμε,πρεπει και να φορέσω αυτή την καινουρια καπαρτίνα.) :) Να τρώτε καλά και να κάνετε θετικές σκέψεις αγαπητοί μου.

Μάγδα

p.s.: Βλέπει κανείς άλλος Dexter; Έχει πάθει κανείς άλλος σοκ από το τελευταίο επεισόδιο του τέταρτου κύκλου; Κύριοι σεναριογράφοι,αυτό ήταν φάουλ.






Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Oh take me back to the start!

 Καθώς οι καλοκαιρινές διακοπές τελειώνουν σιγά σιγά επιστρέφουμε και μεις στη μπλογκοπαρέα!!Βέβαια εγώ εγκατέλειψα λίγο νωρίτερα για διακοπές γιατί είχα παραστάσεις και εξεταστική ταυτόχρονα( συναρπαστικό και εξοντωτικό μαζί) αλλά είχα τη φίλη Μαγδα να σας ενημερώνει
για τα τεκταινόμενα.
 Ελπίζω το καλοκαίρι σας να ήταν όμορφο, δροσερό και με καλή παρέα!Εγώ βρίσκομαι ακόμη Ηράκλειο αλλά ανυπομονώ να επιστρέψω στην Αθήνα!Κάθε Σεπτέμβρης είναι για μένα μια καινούργια αρχή, αν σκεφτείς ότι νέες εμπειρίες σε περιμένουν που μπορεί να μην είχες καν φανταστεί. Ελπίζω λοιπόν ο νέος κύκλος που ανοίγει να φέρει πέρα από την εξεταστική( τι να κάνουμε η ζωή δεν είναι τέλεια) και την  επικείμενη μετακόμιση μου( ναι ναι θα το κάνω και αυτό) πολλές  πολλές νέες εμπειρίες-κατά προτίμηση ευχάριστες- τις οποίες θα μοιραζόμαστε μαζί και αυτό το χειμώνα.
 Μου έχει λείψει η Αθήνα και ανυπομονώ για μια νέα αρχή- ο Σεπτέμβρης τελικά είναι η αρχή της χρονιά για μένα- στους δρόμους του κέντρου, στις αίθουσες της Νομικής, στο Ροζ κτήριο των Αφάντων και όπου αλλού κυκλοφορούν μικροί λάτρες της Αθήνας!
 Εύχομαι σε όσους από σας είστε φοιτητές καλή υπομονή με την εξεταστική και μην ξεχνάτε: ακομη και μια εξεταστική μπορεί να έχει τις θετικές πλευρές της-εγώ ακόμη τις ψάχνω αλλα μόλις τις βρώ θα τις μοιραστώ μαζί σας. 
 Μέχρι να τα ξαναπούμε have fun!!
  
Φιλιά, Dim

Υ.Γ. η φωτο είναι απο της διακοπές μας στην Ιεράπετρα!

αααα και τα νέα ονόματα των παιδιών της Μάγδας εεεερχονται!!-εμ τι ενα καλοκαιρι σας αφήσαμε δεν μπορούσαμε να μην κανουμε/κανω βλακείες!!( now they are 5)

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Cooler than the flip side of my pillow

Θέλω κρύο
Θέλω να φορέσω το καινούριο μου παλτό
Θέλω να ανοίξω το τσάι βατόμουρο που πήρα
Θέλω να πιω τσάι δίπλα στο παράθυρο στο σπίτι μου
Θέλω να διαβάσω νέα βιβλία δίπλα στο παράθυρο ενώ βρέχει
Θέλω να διαβάσω νέα βιβλία σε ένα μικρό χουχουλιάρικο καφέ
Θέλω να κατεβάσω το λουλουδάτο πάπλωμα από το πατάρι και να το τυλιχτώ
Θέλω να φτιάξω μπισκότα και να έρθουν οι φίλοι μου να πιούμε γαλλικό και να κάνουμε παρέα
Θέλω να φορέσω μπότες και να πάρω ομπρέλα και να πάω βόλτα στη βροχή
Θέλω να βάλω σκουφί και να πάω στο σουπερμαρκετ
Θέλω κασκόλ και κόκκινες μύτες και παγωμένα δάχτυλα
Θέλω να ανάψω το αερόθερμο και να κάτσω σταυροπόδι μπροστά του
Θέλω να βρέξει και να τρέξω να μαζέψω τη μπουγάδα
Θέλω να φτιάξω τσάι και να τυλιχτώ το πάπλωμα και να δω νέα επεισόδια των αγαπημένων μου σειρών
Θέλω να κάνω όλα τα κλισέ πράγματα που υπάρχουν για το χειμώνα
Νομίζω πώς μου χει λείψει και η Αθήνα







Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Μυρωδιά αντηλιακού και αλάτι στα μαλλιά

Ξυπνάς το πρωί από το φως που μπαίνει από τη μπαλκονόπορτα και τον ενθουσιασμό που λειτουργεί σαν ξυπνητήρι. Βγαίνεις στο μπαλκόνι του ενοικιαζόμενου με το βιβλίο σου,στις μύτες για να μην ξυπνήσεις την παρέα,αν και θες τόσο πολύ να αρχίσεις να χοροπηδάς στα κρεβάτια για να ξεκινήσετε όλοι μαζί τη μέρα. Κάθεσαι στην καρέκλα με τα πόδια ανεβασμένα στο κάγκελο του μπαλκονιού και αρχίζεις να διαβάζεις αλλά είναι αδύνατο. Προσπαθείς να καταλάβεις τι γλώσσα μιλάνε οι τουρίστες που περνάνε από κάτω, παρατηρείς τη θάλασσα του νησιού και κλείνεις τα μάτια για να απολαύσεις κάθε νέο ήχο. Ακούς ένα θόρυβο από μέσα,ανοίγεις τα μάτια και κάνεις ότι είσαι απορροφημένη στο βιβλίο. Ένα ένα,τα παιδιά ξυπνάνε και βγαίνουν στο μπαλκόνι,παραπονιούνται για τα γέλια που τους ξύπνησαν "πρωί πρωί" και εσύ το απολαμβάνεις και συνεχίζεις να γελάς. Μιλάτε για λίγο,όλοι μαζί και όλοι φωναχτά,κανονίζετε ένα πρόχειρο πρόγραμμα για τη μέρα,αν και όλοι ξέρετε ότι θα αλλάζει περιπου κάθε δεκάλεπτο. Ένα είναι σίγουρο: Θα πάτε θάλασσα. Φοράς μαγιό,αντηλιακό,γυαλιά και σαγιονάρες, βάζεις στην τσάντα πετσέτα,ψάθινο καπέλο,βιβλίο,τράπουλα και χτένα και κατεβαίνεις στην αυλή μέχρι να έρθουν όλοι. Ξεκινάτε με τα πόδια,η παραλία είναι δέκα λεπτά. Στο δρόμο γέλια,πειράγματα,φωτογραφίες και τραγούδια,άσχετα αν σας κοιτάνε περίεργα τουρίστες και ντόπιοι. Φτάνετε,απλώνετε πράγματα και όλοι μαζί κατευθείαν βουτάτε. Βουτιές από ώμους, αγώνες στα μακροβούτια, ξανά πολλά γέλια. Πολύχρωμες πέτρες που δε χορταίνεις να μαζεύεις, οι πατούσες με τα ροζ νύχια μέσα στο νερό, ο ήλιος που αντανακλά στη θάλασσα και σταγόνες που λαμπυρίζουν. Επιστροφή στην αμμουδιά,παραγγέλνετε καφέ και βγάζετε φρούτα και μπισκότα. Άμμος που καίει, τάβλι ,χαρτιά, ρακέτες, ξεροψημένο δέρμα, σχέδια με αντηλιακό στην πλάτη, μουσικό background καλοκαιρινά τραγούδια από ένα διπλανό beach bar. Ο ήλιος καίει για τα καλά, έχετε αρχίσει ήδη να σκέφτεστε τι θα παραγγείλετε από την ταβέρνα. Φορτώνεστε τα πράγματα,η άμμος κολλάει στα πόδια,κάποιοι κάνουν στα γρήγορα ντουζ. Διαλέγετε μια από τις ταβέρνες δίπλα στην θάλασσα, κολλάτε τραπέζια για να χωρέσουν όλοι και μοιράζετε καταλόγους. Ο καθένας το πιάτο του και στη μέση σαλάτα; Και ορεκτικά; Κολοκυθάκια τηγανιτά οπωσδήποτε. Και σαγανάκι,βάλε δύο για να φτάσει. Φώναξε τον σερβιτόρο,μακάρι να μας τα φέρουν γρήγορα. Αρχίζουν όλοι να μιλάνε για φαγητό και λένε αστεία που μόνο εσείς καταλαβαίνετε,γελάς,προσπαθείς να βγάλεις το αλάτι που έχει μείνει στις βλεφαρίδες σου, ανυπομονείς να έρθει η σαλάτα και το ψωμί. Όταν έρθουν, βάζετε γρήγορα λάδι και αλάτι,ανακάτεμα και τσιμπάς μια ντομάτα. Σκέφτεσαι ότι δεν θα άλλαζες αυτή τη γεύση με όλα τα γκουρμέ φαγητά στον κόσμο και αναρωτιέσαι ποιο επιτέλους είναι το μυστικό συστατικό που κάνει τη χωριάτικη μετά τη θάλασσα τόσο νόστιμη. Τρώτε όλοι,βουτώντας ψωμί κατευθείαν στο μπολ της σαλάτας και ξαφνικά όλοι είναι χαμογελαστοί. Ξέρεις ότι όταν έρθει το κυρίως φαγητό θα έχεις ήδη σχεδόν χορτάσει αλλά συνεχίζεις έτσι κι αλλιώς. Τα μπολ αδειάζουν σε πέντε λεπτά και ο σερβιτόρος που φέρνει τα πιάτα σας χαμογελάει διακριτικά. Τελικά συνειδητοποιείς ότι ακόμα και αν δεν πεινάς,το φιλέτο κοτόπουλο,το σαγανάκι και τα άλλα καλούδια είναι υπερβολικά νόστιμα για να τα θυσιάσεις για τη σωστή διατροφή. Σε διακοπές βρισκόμαστε τελος πάντων. Άδεια πιάτα, νυσταγμένα και χαμογελαστά πρόσωπα, εσύ επιμένεις ότι ένα καλό γεύμα τελειώνει με μια παρτίδα επιτραπέζιο. Παραπονιούνται,αλλά τελικά βρίσκεις συμπαίκτες. Παιχνίδι, κουβέντα, φωτογραφίες, δροσερό καρπούζι-κέρασμα από το μαγαζί. Ζητάτε λογαριασμό,φωνές μέχρι να υπολογιστεί σωστά το μερίδιο του καθένα. Επιστροφή,ουρά για το μπάνιο, αναμονή στο μπαλκόνι,ξανά χαρτιά και επιτραπέζια. Πέφτετε όλοι στα κάτασπρα σεντόνια που μυρίζουν διακοπές. Παρατηρείς το δέρμα σου, μελαχρινό, με τη μυρωδιά ακόμα του αντηλιακού. Η αίσθηση να ξαπλώνεις στο μαλακό μαξιλάρι και να τυλίγεσαι στο δροσερό σεντόνι,με τη δροσιά του κλιματιστικού στον αέρα είναι από τα πιο υπέροχα πράγματα. Στο δωμάτιο ξαφνικά πέφτει ησυχία,ακούγονται μόνο τα τζιτζίκια απ'έξω και καμιά φωνή από το δρόμο πού και πού. Γλυκός ύπνος για καμιά ώρα,ο ενθουσιασμός σε ξυπνάει και πάλι. Βγαίνεις έξω σιγανά, η ζέστη σε χτυπάει απότομα αλλά δεν σε πειράζει. Οι πέτρες που μάζεψες από τη θάλασσα, χρώματα,πινέλα, απλώνεσαι στο τραπέζι του μπαλκονιού και αρχίζεις να κάνεις πράξη τις ιδέες που μάζευες όλο το χειμώνα: πασχαλίτσες,κουκουβάγιες, σπιτάκια και άλλα πολύχρωμα σχέδια πάνω στη λεία επιφάνεια της πέτρας. Φανταστική στιγμή. Αρχίζουν να σηκώνονται οι υπόλοιποι, κάποιοι πιάνουν αμέσως πινέλο, κάποιοι πίνουν καφέ και κάποιοι σχεδιάζουν για το βράδυ. Είναι ήδη απόγευμα,η πολλή ζέστη πέφτει και αρχίζετε να ετοιμάζεστε για τη βόλτα. Ένα αέρινο φορεματάκι ,σανδάλια ,τσάντα και έτοιμη. Κάτω στην αυλή,όσοι είναι έτοιμοι μιλάνε δυνατά, τραγουδάνε και χορεύουν. Μαζεύεστε,ξεκινάτε. Τα τουριστικά μαγαζιά είναι τόσο πολύχρωμα και φορτωμένα που νιώθεις ότι θέλεις να χαζεύεις ώρες. Αγοράζεις ένα μικρό πήλινο μπολάκι,ζωγραφισμένο στο χέρι, για να βάζεις τα κλειδιά σου το χειμώνα,όταν γυρνάς σπίτι από τη σχολή. Περπατάτε στα στενά δρομάκια, βγάζετε φωτογραφίες, παρατηρείτε τους ντόπιους και τα σπίτια, παίρνετε παγωτό. Όταν αρχίζει να βραδιάζει κατεβαίνετε ξανά στην παραλία. Μουσικές από τα μπαρ, φώτα από τα σπίτια γύρω από τη θάλασσα, φαναράκια και λαμπάκια παντού. Κάθεστε στην ανοιχτή βεράντα ενός μαγαζιού, όμορφη μουσική, μπύρες και κοκτέιλ, γκρουπ τουριστών που γελάνε και τραγουδάνε, υπέροχο καλοκαιρινό χαρούμενο κλίμα.  Γελάς, ρουφάς το ποτό με το καλαμάκι και τρως το κερασάκι που έχει για διακόσμηση. Η ώρα περνάει γρήγορα,αναρωτιέσαι πώς πήγε κιόλας βράδυ. Κανείς δε θέλει να γυρίσει στο δωμάτιο,πληρώνετε, παίρνεις την ομπρελίτσα από το άδειο ποτήρι και κατεβαίνετε στην αμμουδιά. Πετάς τα παπούτσια,η άμμος είναι δροσερή,η θάλασσα φαίνεται πολύ σκοτεινή και σκέφτεσαι πόσο διαφορετική ήταν το πρωί. Κάθεστε σε ξαπλώστρες ή και κάτω,κάποιοι χορεύουν με τη μουσική που ακούγεται, λέτε αστεία και διηγήστε περιπέτειες.Ευτυχώς θυμηθήκατε να φέρετε μαζί την κιθάρα και τώρα αρχίζουν όλοι να τραγουδάνε τα γνωστά αγαπημένα τραγούδια της παραλίας. Αφαιρείσαι για λίγο,κοιτάς τον ουρανό και εύχεσαι να δεις ένα πεφταστέρι για να ευχηθείς να είναι όλη σου η ζωή σαν καλοκαιρινές διακοπές σε νησί. Σε φωνάζουν και σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα, μπαίνεις στη συζήτηση, γελάς με τα νέα αστεία της ημέρας και προσπαθείς να κρατήσεις μια νοητή φωτογραφία της στιγμής με το μυαλό σου. Όταν αρχίσουν τα πρώτα παράπονα για νύστα λέτε πως θα φύγετε,όμως μετά θυμάστε ότι δεν βουτήξατε τα πόδια στο νερό και τρέχετε κοντά στη θάλασσα. Το νερό είναι πιο ζεστό από ότι περίμενες, δεν μπορείς να δεις τι υπάρχει μέσα και νιώθεις ότι θες να βουτήξεις ολόκληρη. Δίνετε υπόσχεση ότι αύριο θα έρθετε για βραδινό μπάνιο και με τα παπούτσια στο χέρι ξεκινάτε για την επιστροφή. Φτάνοντας,όσοι δεν είναι αρκετά κουρασμένοι αράζουν στο μπαλκόνι και προσπαθούν μάταια να μιλάνε σιγανά. Γέλια που προσπαθείς να πνίξεις και σε κάνουν να θες να γελάσεις ακόμα περισσότερο, κουβέντες για τα πάντα, επιβεβαιώνεσαι για άλλη μια φορά ότι οι βραδινές συζητήσεις είναι οι καλύτερες.Όταν ξεμένετε από θέματα,ακούς τους γρύλους μέσα στο σκοτάδι και σκέφτεσαι πόσο υπέροχες είναι οι νύχτες το καλοκαίρι. Πολύ αργά μπαίνετε επιτέλους μέσα και ξαπλώνετε αθόρυβα,ή τουλάχιστον αυτό προσπαθείτε. Πριν σε πάρει ο ύπνος, θυμάσαι ξανά τις στιγμές που έζησες σήμερα,ανυπομονείς να ξημερώσει και χαμογελάς στη σκέψη ότι όλα είναι όμορφα όταν είσαι σε διακοπές.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Ε ναι λοιπόν, ζούμε. Είμαι η Μάγδα και είμαι καλά. Δηλαδή όσο καλά μπορεί να είναι κάποιος που την επομενη μέρα αρχίζει εαρινή εξεταστική, δεν είναι σίγουρος ότι ξέρει τι πάει να γράψει αλλά παρ'όλα αυτά πέρασε 3 ώρες να ονειροπολεί για το καλοκαίρι και να διαβαζεί Χάρυ Πότερ. Πάντως νιώθω μια ωραία αίσθηση τώρα (θα μου φύγει με το που θα ανοίξω το βιβλίο της Δομικής,το ξέρω, αλλά ζω τη στιγμή). Έχουμε ψιλοχαθεί,αλλά η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν έχω ιδιαιτερη έμπνευση και ο Δημήτρης τρέχει και δε φτάνει με το θέατρο. (Ω ναι,πήγα να τον δω,2 φορές και θα πάω και τρίτη σε τεσσερις μέρες. Ήταν πολύ καλός,όπως και όλοι οι υπόλοιποι,αλλά και το κείμενο ιδιαιτερα ενδιαφέρον).  Προς το παρόν περνάω τις μέρες μου διαβάζοντας,βλέποντας Scrubs και κάνοντας όνειρα για το καλοκαίρι. Το καλύτερο στο να φαντάζομαι ιδανικες μέρες διακοπών όπως την παραπάνω είναι ότι ποτέ δεν πρόκειται να τις ζήσω έτσι ακριβώς,πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν έχω σχεδιάσει και δεν έχω φανταστεί,γιατί έτσι είναι η ζωή,σε εκπλήσσει!
Ελπίζω να είστε καλά και να μην γκρινιάζετε,η ζωή είναι μικρή για τέτοια πράγματα.
Φιλιά,Μάγδα

υ.γ. : Πριν λίγες μέρες περπατούσα στο δρόμο και είδα μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο έναν κύριο να παρακολουθεί τηλεόραση και τρώει ένα μπολ με φράουλες. ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΜΕ ΖΑΧΑΡΗ! Πόσο υπέροχο είναι αυτό;
Summer's around the corner :)







Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Άρνηση

Αρνούμαι να φτιάξω βαλίτσα. Απλώς αρνούμαι.
Σήμερα ταξιδεύω για Αθήνα,πίσω στη σχολή,στα μαθήματα και την εξεταστική. Αυτές τις 15 μέρες των διακοπών του Πάσχα πέρασα τόσο υπέροχα,τόσο καταπληκτικά εδώ στην Κρήτη, που δεν μπορώ να με φανταστώ πίσω στο σπίτι που δε βλέπει ουρανό και στη φασαριόζικη πόλη. Ξέρω φυσικά,ως υπερβολικά κυκλοθυμικό άτομο,ότι η φάση που περνάω είναι απλώς άρνηση και σε 1-2 μέρες το σπίτι θα μου φαίνεται και πάλι ηλιόλουστο και ζεστό και η πόλη χαρούμενη,ζωντανή και φιλόξενη.
Όμως δεν μπορώ να μην στεναχωριέμαι,όπως και να αγχώνομαι για την εξεταστική που έρχεται γιατί,ας το παραδεχτώ,αυτό το εξάμηνο δεν υπήρξα και πολύ κοντά στο προτυπο της ιδανικής και επιμελούς φοιτήτριας.

Πράγματα που έκανα αυτές τις 15 ομορφες μέρες:

  • Δεν ανακατεύτηκα στο καράβι όταν ερχόμουν. (σπάνιο για μένα,εδώ ισχύει το "η καλή μερα απ'το πρωί φαίνεται")
  • Πήγα για μπάνιο στη θάλασσα. Δύο φορές. Και μία φορά το βράδυ. Και μαύρισα και λίγο.(ΑΧ ΠΩΣ ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΑΘΗΝΑΑΑΑ;;;)
  • Έπαιξα βόλλει,που είχα να παίξω από...χμ,δευτέρα λυκείου;
  • Έπαιξα πολύ tichu και το ευχαριστήθηκα. 
  • Aνακάλυψα το Cuckoo bar στο Ηρακλειο και ενθουσιαστηκα. 
  • Μάλωσα με τη μαμά μου μόνο 2 φορές για την ακαταστασία του δωματιου μου. WIN
  • Έφτιαξα πρώτη φορά pancakes και τις φαγαμε με την καλή μου παρέα.
  • Τραγούδησα κάπου 7838 φορές το "Γλάρο" των Λοκομόντο με συνοδεία κιθάρας.
  • Ξενύχτησα στην παραλία,με φωτιά και σουβλάκια και όλα.
  • Που σημαίνει ότι είδα την ανατολή του ήλιου. Όμορφιά.
  • Πήγα βόλτα με αυτοκίνητο που οδηγούσε η κολλητή Χριστίνα. Οκ,δεν ήταν βόλτα,με γύρισε σπίτι μου. Ναι,ήταν πέντε λεπτά δρόμος. Νταξει,ο μπαμπας της ήταν στη θεση του συνοδηγού. Οκ,πήγαινε με 30 χλμ την ώρα. ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΟ.
  • Έφαγα καυτερή πίτσα.
  • Και έφυγα με ένα μαχαίρι από την πιτσαρία στην τσάντα μου. Καθαρή παρεξήγηση,μην ανησυχείτε.
  • Με έπιασε νευρικό γέλιο την ώρα της Ανάστασης και μάλλον η γιαγιά μου με θεωρεί αντίχριστη.
  • Βρέθηκα να διαφωνώ με την αδερφή μου και τον πατέρα μου για το αν το "Κατερινάααακι,πετσούλα!" αναφέρεται στη νονά ή στο βαφτιστήρι. (Παρακαλώ,μη με κρίνετε.)
  • Είδα το Iron man,και προς έκπληξη μου, μου άρεσε.(Ίσως φταίει και το γεγονός ότι παίζει αυτός.
  • Έφτιαξα στεφάνια του Μάη στην παραλία.
  • Έμαθα να σκαρφαλώνω στα κάγκελα του σχολείου χωρίς βοήθεια.
  • Είδα 7 αστέρια να πέφτουν.
  • Όπως ήταν αναμενόμενο,δεν άνοιξα βιβλίο για τη σχολή.
  • Στεναχωρήθηκα που θα γυρίσω πίσω πιο πολύ από την προηγούμενη φορά.












Μπράβο Μάγδα,τώρα έκανες την αναχώρηση πολύ πιο εύκολη.

---------------------------------------------------------------------------------------------
Τα παραπάνω τα έγραψα χθες. Σήμερα είμαι εδώ,στο σπιτάκι μου.Νιώθω καλύτερα από ότι περίμενα.  Είναι μελαγχολικά,αλλά αυριο είναι μια νέα μέρα,έχω τόσα να κάνω,οπότε θα είμαι καλά. 

Πράγματα που έχω να περιμένω:
1)Την Πέμπτη πάω Θεσσαλονίκη για ένα τριήμερο με φίλες :)
2)Αύριο είναι η πρεμιέρα του Δημήτρη
3)Οι μέρες που έρχονται θα είναι ζεστές και καλοκαιρινές,οπότε ίσως κανουμε κανένα πικ νικ.

Φιλιά,Μάγδα






Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Γελώντας Άγρια (ή αλλιως "Όταν η πρεμιέρα πλησιάζει")

 Καλησπέρα φίλοι μου!!Ελπίζω να είστε καλά και ειδικά τώρα που άρχισαν οι διακοπές να τις ευχαριστηθελιτε στο έπακρον!!Ειδικά όσοι είστε(-είμαστε) από επαρχία ένα παραπάνω!!Βέβαια εγώ βρίσκομαι Αθήνα και θα είμαι εδώ για μερικές ακόμη μερούλες λόγω θεάτρου αλλά οκ!!
 Η σημερινή μου ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην παράσταση που ανεβάζουμε με την θεατρική μου ομάδα ΑΦΑΝΤοΙ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανειστημίου Αθηνών αλλά πριν έχω κάποια χρωστούμενα νομίζω!!(Όχι Μάγδα δεν τη γλιτώνεις έτσι απλά)
 Ξεκινάμε λοιπόν από τις κόρες της Μάγδας οι οποίες θα έχουν η καθεμιά όνομα με ιστορία από πίσω(όχι το κλασσικό προς τιμή του παππού και της γιαγιάς).Το πρώτο παιδί της θα το λένε Εύα όχι όμως απο το Ευαγγελία αλλά από το Whatever (άλλοτε αγαπημένη έκφραση της φίλης μας).Τη δεύτερη κόρη της θα την πούμε Χρύσα!Όχι όχι μην μπερδεύεστε δεν θα βγαίνει ούτε από το Χρυσούλα ούτε από το Χρυσάνθη ούτε καν από το Χρυσαλιφούρφουρο(τραγούδι της Λιλιπούπολης ντε).Η Χρυσα θα βγει έτσι απο το Χρυσόψαρο γιατί τα χρυσόψαρα  και η Μάγδα έχουν κάτι κοινό...μνήμη 15 δευερολέπτων(true story).Και η τρίτη κόρη της θα έχει και το πιο εντυπωσιακό αν θέλετε τη γνωμη μου όνομα!!Θα είναι η Λούσυ προερχόμενη απο το Lucifer που στα Ελληνικά σημαίνει Σατανάς (το παρατσουκλι Νο 3559 της Μάγδας).

 Και τώρα που σας έφυγε ο καημός για τα παιδιά της Μάγδας πάμε στο ψητόό!!Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μου είμαι στην θεατρική ομάδα ΑΦΑΝΤοΙ και φέτος ανεβάζουμε το Γελώντας Άγρια του Christopher Durang!Το έργο γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και είναι μια μαύρη κωμωδία που ασκεί έντονη κριτική- με καυστικό πολλές φορές χιούμορ- στην εκκλησία, το lifestyle το new age ενώ παράλληλα θίγει θέματα ταμπού της κοινωνίας όπως η ομοφυλοφιλία, η αδυναμία επικοινωννίας με τους γύρω και ο τρόπος που ο καθένας κρύβεται πίσω από τις "ασπίδες" του.Πρωταγωνίστες του έργου είναι μια γυναίκα με εκρηκτικό πολλές φορές χαρακτήρα και ιδιαίτερη προσωπικοότητα και ένας άνδρας που προσπαθεί να βρει ενδιαφέρον στην ζωή του σε "εναλλακτικούς" τρόπους ζωής.
Η ομάδα μας έχει δουλέψει σκληρά με αγάπη για το θέατρο.Το αποτέλεσμα της προσπάθειας μας θα μπορείτε να δείτε από τις 13-22/5 στο υπόγειο του κτιρίου "Κωστής Παλαμάς"(Ακαδημίας 45 και Μασσαλίας 1) ή αλλιώς για όσους συχνάζουν στο κέντρο στο "Ροζ"(είναι το κτίριο που κρύβει τη Νομική από την πλευρά της Ακαδημίας.ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 Όσο για μένα, υποδύομαι τον Άνδρα που στο όνειρο του γίνεται το Βρέφος της Πράγας και ως φερέφωνο της Παπικής Εκκλησίας εκφράζει απόψεις πολύ συντηριτικές θυμίζοντας μας όχι μόνο κυρήγματα της Καθολικής εκκλησίας αλλά και απόψεις ανώτερων εκκλησιατικών αρχόντων της Ορθόδοξης εκκλησίας που τον τελευταίο καιρό έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη!!
Όσοι απο εσάς δεν γνωρίζετε το Βρέφος της Πράγας.....θα καείτε στην κόλαση!!Όχι πλάκα κανω,ούτε εγώ το γνώριζα!
 Αν θέλετε να μάθετε λοιπόν την ιστορία του Βρέφους της Πράγας αλλά πολύ παραπάνω την ιστορία των δύο πρωταγωνιστών μας,σας περιμένουμε απο τις 13 Μαίου!!

Και για να μην αγωνιάτε(το νιώθω ότι όλοι σας θα ψάξετε μετά το βρέφος)....ιδού
Αυτά από μένα!!Πάω τώρα για πρόβα!!
Καλό Πάσχαααα!!

Φιλιά,
Dim


Πάρτε κι ένα τραγουδάκι μην σας αφήσω έτσι!!(Ήμουν ανάμεσα σ αυτό και τα εγκώμια αλλά...)

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Pina κολλά-da


Ένα από τα χαρακτηριστικά που οι φίλοι μου λένε ότι έχω,είναι η τάση να κολλάω πολύ εύκολα με ένα πράγμα/μέρος/μαγαζί/άτομο/τραγούδι/φαγητό/σειρά/ιδέα/φράση/you name it,να το έχω στο μυαλό μου για λίγο(αρκετά λίγο) καιρό,μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο στο δρόμο μου και παρατήσω το προηγούμενο. Αυτό είναι κατά βάση αλήθεια,αν και σπάνια θα σταματήσει να μου αρέσει κάτι με το οποίο είχα κολλήσει,απλώς δεν θα το αναφέρω συχνά. Όμως γενικά,το παραδέχομαι, μου αρέσει να έχω αγαπημένα πράγματα,να παρασύρομαι και κυρίως να ψάχνω συνεχώς κάτι καινούριο και δελεαστικό να ασχοληθώ. Είναι που νιώθω ότι αυτά τα πράγματα με γεμίζουν και με κάνουν καλύτερη και πιο χαρούμενη ("όοοοοχι πάλι τα ίδια Μάγδα"). Η σταθερή αξία,γύρω από την οποία περιστρέφονται όλα με όσα έχω ασχοληθεί μέχρι τώρα,είναι η διάθεση για δημιουργία (εντάξει,και κάποτε νομιζα ότι μου άρεσε το μπάσκετ,το οποίο ακούγεται αρκετά γελοίο σε όποιον με ξέρει,γιατί ως γνωστόν το μπάσκετ είναι για ψηλούς  αθλητικούς τύπους.) . Απλώς,υπάρχουν τόσα πράγματα να μάθεις,τόσα πεδία,τεχνικές και εμπνεύσεις, που έτσι και μπεις στη διαδικασία είναι αδύνατο να σταματήσεις. Οπότε αγαπητοί μου φίλοι,πάρτε το απόφαση: Θα συνεχίσω να ενθουσιάζομαι και να αρχίζω νέα πράγματα,τα οποία θα αφήνω για να αρχίσω καινούρια που θα τα ξαναφήνω για να ξαναπιάσω τα προηγούμενα και αυτό θα γίνεται μέχρι να μην θυμάμαι πώς με λένε από το αλτσχάιμερ (δηλαδή όταν θα είμαι γιαγιά και ας το αφήσουμε εκεί). And that's the way I like it.

Με την αρχή της φοιτητικής ζωής,και τις μετακομίσεις και τις προσαρμογές, είχα παραμελήσει σχεδόν μέχρι τα Χριστούγεννα τις χειροτεχνίες. Έτσι εδώ και 2-3 μήνες,που πλέον έχουν τακτοποιηθεί τα πάντα και έχουν μπει σε ρυθμό (που λέει ο λόγος) ,άρχισα ξανά να ασχολούμαι. Ειδικά τον τελευταίο μήνα έχω μαζέψει άπειρα πράγματα που θέλω να φτιάξω,και η λίστα όλο μεγαλώνει (ξέρουμε και μεις από λίστες κύριε Δημήτρη!). Κυρίως για αυτή την ξαφνική όρεξη φταίει το pinterest, το οποίο για όσους δεν ξέρουν,είναι μια σελίδα που όλοι ανεβάζουν εικόνες με συνδέσμους για άλλες σελίδες,σχετικές με διάφορα θέματα. Μέσω του λογαριασμού μου, βρίσκω χιλιάδες πράγματα τα οποία μπορεί κάποιος να φτιάξει,οπότε βρίσκομαι σε μια δημιουργική υπερδιέγερση. Σήμερα λοιπόν,αποφάσισα να σας δείξω μερικά από αυτά που έχω ήδη προσπαθήσει και ίσως σας κολλήσει και σας το μικρόβιο:)

Πριν από αυτό όμως,θέλω να διηγηθώ το περιστατικό που εξηγεί τον τίτλο. Λοιπόν,το ζουμί είναι: Ήπια κόλλα. 
Όχι,δεν είναι κάποια έκφραση όπως "έφαγα κόλλημα". Πραγματικά ήπια κόλλα αραιωμένη σε νερό.
Το πιθανότερο είναι να το μετανιώσω που το λέω,και να επιβαρύνω τη θέση μου με τις λεπτομέρειες,αλλά δε βαριέσαι,μια οικογένεια είμαστε. Εκεί που λέτε που έφτιαχνα μια κατασκευή υπέροχη που χρειαζόταν κόλλα λευκή,είχα δίπλα μου ένα μπουκάλι με νερό που έπινα και ένα με νερό μέσα στο οποίο είχα ξεπλύνει το πινέλο με την κόλλα. Και κάποια στιγμή πιάνω χωρίς να κοιτάω ένα μπουκάλι και πίνω μια γουλιά,αμέριμνη. Στη δεύτερη καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα πετάξει κάτω το μπουκάλι,είχα τρέξει στο μπάνιο και προσπαθούσα να ξεπλύνω το στόμα μου,ενώ σκεφτόμουν ότι ήταν την μοίρας μου γραφτό και τι τραγική ειρωνεία να πάω από τις κατασκευές. Μετά πήρα τη μαμά μου (κλασσική αντίδραση Έλληνα φοιτητή νομίζω) και αφού με διαβεβαίωσε ότι δε θα κολλήσουν τα εντόσθια μου γιατί η κόλλα είναι υδατοδιαλυτή,μου είπε να πιω πολύ νερό για καλό και για κακό. Εν τέλει έψαξα και στο ίντερνετ για το τι κάνεις σε παρόμοια περιστατικά,αλλά το μόνο που βρήκα ήταν μαμάδες να λένε για τα ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΑ τους που έφαγαν κόλλα και οι παιδίατροι έλεγαν να πιουν πολύ νερό και γάλα.
Για δεκαοχτάχρονα δε βρήκα,μπορεί και να μουν η πρώτη που το παθαίνει.
Εντάξει έχω κάνει και πιο έξυπνα πράγματα στη ζωή μου.

Ας το ξεχάσουμε τώρα αυτό. Αρχικά ,η απάντηση στο ερώτημα που είχα θέσει πριν πολύ πλέον καιρό,είναι ντισκόμπαλα. Όπως λέμε discoball.
Γενικά δηλώνω φαν της ντίσκο εποχής,πραγματικά ευχομαι να είχα γεννηθεί εκείνη την εποχή μόνο γι'αυτό,πράγμα πολύ θαρραλέο,αν σκεφτεί κανείς τα ρούχα που θα έπρεπε να φοράω. Oπότε λοιπόν όταν είδα αυτήν την ιδέα, ήξερα ότι ήθελα να το δοκιμάσω.

κρεμασμένη πάνω από μια αφίσα με στίχο από τραγούδι στο σπίτι μου
Τα βήματα είναι πολύ απλά. Αρχικά κόβετε με ψαλίδι τα (άχρηστα)σιντί σας (εγώ χρειάστηκα περίπου 6). Προσπαθήστε να τα κόψετε σχετικά ομοιόμορφα,αν και δεν έχει και τόση σημασία. Μετά απλώς τα κολλάτε κυκλικά,με τη γνωστή κόλλα που χρησιμοποιούμε από το δημοτικό. Τα προβλήματα που συνάντησα ήταν:
1) Ανακάλυψα ότι δεν κάνουν όλα τα cd για αυτή τη δουλειά,γιατί οταν πας να τα κόψεις κάνουν κάτι σα ραγίσματα. Δεν ξέρω πως τα ξεχωρίζεις,πρέπει να κάνετε δοκιμές.(δεν έχει να κάνει με την ποιοτητα πάντως,αυτά που μου έκαναν ήταν από ένθετα εφημερίδων)
2)Η κόλλα είχε την τάση να καίει το φελιζόλ της μπάλας και όταν έβαζα πολλή δημιουργούνταν τρύπες(αν το κάνετε θα καταλάβετε τι εννοώ). Οπότε βάζετε λίγη κόλλα,και αν κάνει τρύπα την αφηνετε να στεγνωσει και ξαναβάζετε)


Eπομενο στη λίστα είναι οι σφραγίδες. Σε ένα πολύ αγαπημένο μου μαγαζί,είχα δει πριν λίγο καιρό ένα σετ σφραγιδούλες-γράμματα για να γράφεις λέξεις σε φακέλους,κούτες κλπ. Για τους προφανείς λόγους (ήταν ακριβά και είμαι τζαμπατζού),σκέφτηκα να τις φτιάξω μόνη μου. 
 Αρχικά δοκίμασα το γνωστό φελιζόλ που βρίσκουμε στις συσκευασίες,αλλα δεν ήταν και τόσο εύκολο να το κόψω,οπότε θυμήθηκα μια φορά που πήρα μπουγάτσα από ένα καφέ σχεδόν δίπλα στο σπίτι μου και μου την έβαλαν σε ένα κουτί από τελειο για αυτή τη δουλειά φελιζόλ. Πήγα λοιπόν και ζήτησα από τον κύριο που φτιάχνει τους καφέδες να μου δώσει ένα (εγώ προσφέρθηκα να το πληρώσω αλλά αυτός μου είπε "Πάρε όσα θες, πριν το μετανιώσω". Χωρίς πλάκα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου οποτε θέλω καφέ και είμαι κοντά να πηγαινω σ'αυτόν για να του το ξεπληρώσω.) Το κουτί το βλέπετε στη φωτογραφία και νομιζω το έχετε ξαναδεί σε διάφορα μαγαζιά με φαγητό. Η διαδικασία είναι επίσης απλή. Κόβετε τα γράμματα σε κοπίδι ή ψαλίδι (είναι πολύ λεπτό,οπότε καλύτερα ψαλίδι), περνάτε μια στρώση μπογιά(εγώ έβαλα νερομπογιές) στα γράμματα που χρειάζεστε και τα πατάτε στο χαρτί για να γράψετε αυτό που θέλετε. Αν το θέλετε πολύχρωμο,δηλαδή ένα γράμμα θα εμφανιστεί σε πολλά χρώματα,απλώς το σκουπίζετε κάθε φορά με χαρτί και νερό. Γενικά μπορείτε να τα ξαναχρησιμοποιήσετε πολλές φορές. Επίσης,μπορείτε να κολλήσετε και ένα "πιαστράκι" για να είναι πιο ευχρηστα,όπως αυτό:
Εγώ μόνο στο άλφα έκανα,μετά βαρέθηκα


Επόμενο: Φαναράκια.
Καταρχάς: Πεθαίνω για κεράκια-φαναρακια-λαμπάκια-νεραιδοφωτάκια καταστάσεις (ένας από τους λόγους που είμαι christmas lover). Οτιδήποτε λαμπυρίζει στο σκοτάδι μπορεί να μου κλέψει την καρδιά (φωσφοριζέ ρούχα και παπούτσια, δεν εννοώ εσάς). Άρα όταν είδα αυτό εδώ ενθουσιάστηκα.



Ευτυχώς κρατούσα τα μεταλικά κουτιά που άδειαζαν από την αρχή του χρόνου και ήρθε η στιγμή που τα αξιοποιησα (Γενικά κρατάω πολλά πράγματα που κανονικά θα πετούσα. Υπερβολικά πολλά για τα τετραγωνικά του σπιτιού που μένω.). Τα πράγματα έχουν ως εξής: Γεμιζεις τα κουτιά με νερό. Τα βάζεις στην καταψυξη για καμιά μέρα μέχρι να έχεις πάγο. Τα βγάζεις,κάνεις τρύπες με καρφί και σφυρί (πολύ έξυπνη ιδέα για όποιον τη σκέφτηκε). Αφήνεις να λιώσει ο πάγος,βάφεις,βάζεις κερί και είσαι έτοιμος για ρομαντζάδες. 
Σημειώσεις: 1)Ο πάγος χρειάζεται για να μην λυγίζει το μέταλο. Εγώ το συνειδητοποιησα γιατί τα έβγαλα και τα τρία και μέχρι να τελειώσω το ένα,τα άλλα είχαν αρχίσει να λιώνουν και ήταν δύσκολο να κάνω τις τρύπες. Οπότε βγάζουμε ένα τη φορά.
2)Τα έβαψα με λαδομπογιά. Τώρα που έχουν στεγνωσει είναι μια χαρά,αλλά έκαναν 2 μέρες και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί,ίσως έφταιγε που οι μπογιές ήταν με 1.50 ευρώ από το γνωστό σε όλους μας κατάστημα J. Δε λέω να μην τα βάψετε με τέτοιες,αλλά να ξέρετε ότι θα αργήσει να στεγνώσει. (Σε αυτές τις δύο μέρες ακούστηκε πολύ στο σπίτι το: 
-"Μην ακουμπήσεις τα κουτιά,δεν έχουν στε-"  
-"ΑΑΑΑΑΑ!")
μπορείτε να βάλετε και πολύχρωμα λαμπάκια
Θέλω να κάνω άλλη ανάρτηση αφιερωμένη μόνο σε τέτοιες κατασκευές με κεράκια και λαμπάκια.

 Και τέλος, το μπολ για ανακύκλωση περιοδικών. Για μένα τα περιοδικά και οι εφημερίδες δεν είναι μόνο για διάβασμα. Από κολάζ μέχρι χάντρες,οι πολύχρωμες σελίδες κάνουν τα πάντα. 
Η έμπνευση είναι εδώ.
Tα βήματα: Κόβεις λεπτές και μακριές λωρίδες χαρτί. Τις τυλίγεις σε ρολό όπως βλέπεις,και στο τέλος κολλάς την άκρη με άσπρη κόλλα. Όταν φτιάξεις πολλά (ΠΟΛΛΑ) σαλιγγαράκια,φουσκώνεις ένα μπαλόνι (όχι πολύ,περίπου σαν μπάλα του βόλλει) και κολλάς με άσπρη κολλά και πάλι το ένα δίπλα στο άλλο (λέω άσπρη κόλλα-ατλακόλ,γιατί όταν στεγνώσει γίνεται διάφανη. όταν φτάσεις να έχεις ένα μπολ στο μεγεθος που θέλεις,το αφήνεις να στεγνώσει εντελώς,βάζεις και άλλη κόλλα εκεί που έχει σχετικά μεγάλα κενά για σιγουριά,αφήνεις να στεγνώσει και πάλι,και σκάς το μπαλόνι. Voila.
Μόνο που:
1)Θέλει αρκετή ώρα να γίνει,λόγω του τυλίγματος. Βέβαια,δεν είναι ανάγκη να κάνεις μόνο αυτό αποκλειστικά,μπορείς παράλληλα να παρακολουθείς ταινία ή να διαβάζεις (αν έχεις κάποιον άλλο να σου κρατάει το βιβλίο).Επίσης,μπορείς μια χαρά να στρώσεις και τους φίλους σου στο δίπλωμα και τύλιγμα,όπως έκανα εγώ. Κουτσομπολιό και δημιουργία μαζί (Σημείωση: Αρχικά ενδέχεται να γκρινιάζουν για κανένα πεντάλεπτο,να σε αγριοκοιτάνε και να σε λένε εξαναγκαστικό,αλλά τελικά συνεργάζονται.Βοηθάνε και τα μπισκότα σοκολάτας.)
2)Χρειάζεται πολλή κόλλα.
3)Δεν ξέρω πώς καταφερε αυτος που έφτιαξε το μπολ της πηγής και ξεκόλλησε το μπαλόνι από τα τοιχώματα μέσα. Εγώ απλώς το άφησα εκεί.

Έχω και άλλα πράγματα να σας δείξω αλλά θα τα αφήσω για άλλη φορά.
Στο μεταξύ,τα νέα της Αθήνας είναι:
  • Ο καιρός είναι τόσο υπέροχος,που σε καλεί να κάνεις πικ νικ στο πρώτο πάρκο που συναντάς.
  • Τα φυτά παντού έχουν ανθίσει και μυρίζουν φανταστικά. Αν μένεις Αθήνα,πέρνα ένα βράδυ από τη Βασσιλίσης Σοφίας και θα νιώσεις πώς θα μύριζε η άνοιξη αν ήταν άρωμα.
  • Από την προηγούμενη ανάρτηση μέχρι αυτή,μεσολάβησαν 4 μέρες φανατικής παρακολούθησης    μιας σειράς που έπαιζε ο Alpha πριν μερικά χρόνια,"το 10". Το ξέρω ότι είναι βασισμένο σε βιβλίο του Καραγάτση,το οποίο έχει μπει στην ήδη τεράστια λίστα με αυτά που πρέπει να διαβάσω.
  • Την άλλη βδομάδα φεύγω για πασχαλινές διακοπές για Κρήτη-home,sweet home. Ανυπομονώ σαν τρελή.
  • Πάρτε μια μίνι χαρούμενη playlist :)




Να περνάτε καλά και να απολαμβάνετε τον ήλιο!

Φιλιά,Μάγδα