Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

50 shades of Me

Όχι, nuh uh, δεν είναι αυτό που νομίζετε. Τα σεξοπορνοδιαστροφικά μυαλά μπορούν να ηρεμήσουν και να αποχωρίσουν,το περιεχόμενο της ανάρτησης είναι κατάλληλο και για ανηλίκους. Μη σας πω ότι είναι ειδικά για αυτούς.


 Μου έχει κολλήσει εδώ και αρκετές μέρες στο μυαλό η ιδέα ότι τελικά, είσαι ολοκληρώμενος και ακέραιος χαρακτήρας όταν συνειδητοποιήσεις ότι αποτελείσαι από πολλούς, μικρούς χαρακτήρες που συντάσουν την προσωπικότητα σου και μάθεις να τους αναγνωρίζεις. Δηλαδή, ο ανθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο πλάσμα, καθένας μας έχει αμέτρητες πτυχές και αποχρώσεις που μας αποκαλύπτονται και τις εξερευνάμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Το plot twist της υπόθεσης είναι ότι δεν γίνεται να ξέρουν όλοι όλους τους εαυτούς των γύρω τους,ούτε καν των πιο κοντινότερων ανθρώπων τους,ούτε καν τους δικούς τους. Έχω την εντύπωση ότι οι σχέσεις των ανθρώπων θα ήταν πολύ πιο ισορροπημένες και ίσως και πιο ενδιαφέρουσες,αν όλοι είχαν στο μυαλό τους αυτή τη θεωρία και επιδίωκαν την αυτοεξερεύνηση και το εσωτερικό "ξεγύμνωμα" στους γύρω τους. Μαζί με την λογική ότι δεν πρέπει να έχουμε προσδοκίες από ένα άτομο γιατί υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να τις πραγματοποιήσει, θα έπρεπε να μην επαναπαυόμαστε ποτέ ότι ξέρουμε ένα άτομο "σαν την παλάμη του χεριού μας", να μην ισχυριζόμαστε ότι μπορούμε πάντα να προβλέψουμε τις αντιδράσεις του άλλου, να μην κρίνουμε ποτέ μόνο από τις δικές μας εμπειρίες με κάποιον. Για όσους χαρακτηρίζονται "προβλέψιμοι", πιστεύω ότι απλώς δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τις περισσότερες πτυχές του χαρακτήρα τους,ή δεν έχουν συναναστραφεί με τα άτομα και τις καταστάσεις που θα τους τις ξεδιπλώσουν. Όσοι πιστεύουν ότι έχουν κατασταλάξει σαν άτομα και δεν έχουν κάτι να αλλάξουν,πιστεύω ότι θα εκπλαγούν από τη ζωή. 

 Στην αρχή έγραψα ότι αυτη η ανάρτηση αφορά πολύ τα ανήλικα άτομα και θέλω να εξηγηθώ: ΄Οπως όλοι μας φαντάζομαι,έτσι και εγώ από την περίοδο της εφηβείας και μετά αναρωτιέμαι ποια είμαι. Και δεν εννοώ το όνομα και το επίθετο μου προφανώς,αλλά την προσωπικότητα μου (βέβαια με την μνήμη που έχω σε λίγο θα ψάχνομαι και για τα πρώτα,αλλά αυτό είναι άλλη πονεμένη ιστορία). Δεν έχω να περιφανεύομαι μεγάλη πείρα στη ζωή,αλλά στα επιτρεπτά πλαίσια των 19 χρόνων ύπαρξης έχω περάσει διάφορες φάσεις που σε κάθε μία η φράση "είμαι ο εαυτός μου" αποκτούσε και διαφορετικό νόημα. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι ότι ποτέ δε θα είμαι εντελώς σίγουρη για την προσωπικότητα μου και να αγχώνομαι. Νομίζω ότι παρόμοιες ανησυχίες λοιπόν έχει κάθε έφηβος και μετ-έφηβος. Φυσικά δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους και μπορώ μόνο να μαντεύω πως νιώθει ο καθένας για τον εαυτό του,οπότε αυτό που θα ήθελα να πω στη δεκαπεντάχρονη Μάγδα είναι:"Μην προσπαθείς να βάλεις τον εαυτό σου σε ένα μοναδικό και ακαμπτο καλούπι. Είσαι ένα πολύχρωμο άτομο,με πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες που σε κάποιες περιπτώσεις ίσως έρχονται και σε αντιπαράθεση,αλλά αυτό είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο. Μην προσπαθείς να καταπίεσεις τα ένστικτα και τις παρορμίσεις σου αλλά και μην νομίζεις ότι μπορείς έτσι απλά να δημιουργήσεις ένα χαρακτηριστικό του εαυτού σου που δεν υπάρχει. Διάβασε, μίλα, άκουσε, βγες στον κόσμο και κράτα σημειώσεις. Μην επαναπαύεσαι ποτέ σε αυτό που νομίζεις ότι είσαι και σε αυτό που νομίζεις ότι είναι οι άλλοι."

 Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ λίγο πόσους χαρακτήρες μπορώ να ξεχωρίσω σε μένα. Για να υποστηρίξω την σκέψη μου,ορίστε ποιους μπορώ να αναγνωρίσω:

  • Η μοναχική/αντικοινωνική Μάγδα, για τις φορές που θέλω να μείνω σπίτι και να βλέπω σειρές όλη μέρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι και να μην απαντάω στο τηλέφωνο και να έχω επαφή με τον έξω κόσμο, για τις φορές που θέλω να πάω να διαβάσω μόνη μου σε ένα καφέ χωρίς καμία άλλη παρέα, για τις φορές που σκέφτομαι να αρνηθώ προσκληση για σαββατιατικη έξοδο αλλά δεν ξέρω πως να εξηγήσω το ότι δεν έχω κάτι άλλο να κάνω-απλώς θέλω να μείνω μέσα.
  • Η εξωστρεφής/κοινωνική/πλακατζού Μάγδα, για τις φορές που θέλω να μείνω με τους φίλους μου όλη μέρα και να μιλάμε,για τις φορές που θέλω να πιάσω το τηλέφωνο και να μιλήσω με όλους όσους έχω αρχίσει να ξεχνάω τη φωνή τους,για τις φορές που θέλω να μου πιάσει την κουβέντα αυτός ο κύριος που με ρώτησε στο μετρό τι ώρα είναι,για τις φορές που θέλω να παρατήσω στη μέση το βιβλίο μου και να πάρω να δω ποιος μπορεί να πάμε για καφέ.
  • Η λαίμαργη Μάγδα, για τις φορές που θέλω να φάω ότι υπάρχει στο ψυγείο μου,να παραγγείλω όλο το μενού τις πιτσαρίας,να πιω όλο το χυμό μονορούφι,να διαβάσω όλα τα βιβλία που υπάρχουν,να μάθω όλες τις τέχνες που υπάρχουν,να πάω σε όλα τα κρυμμένα μέρη τις Αθήνας, να μάθω όλη την παγκόσμια ιστορία και όλα αυτά εδώ και τώρα.
  • Η ακατάστατη/χυμα/ανοργάνωτη Μάγδα,για τις φορές που απλώς πετάω τα ρούχα μου όπου βρω και πέφτω στο κρεβάτι,για τις φορές που δεν στρώνω το κρεβάτι μου για μέρες,για τις φορές που δεν πλένω τα πιάτα μέχρι να μην έχω κανένα καθαρό πλέον,για τις φορές που δε με νοιάζει αν βγω έξω με τσαλακωμένη φούστα,για τις φορές που βαριέμαι να ξεβάψω κανονικά τα νύχια μου,για τις φορές που αφήνω το διάβασμα για το τελευταίο λεπτό,για τις φορές που λέω κάτι χωρίς να το σκεφτώ και να το "συμμαζέψω" στο μυαλό μου.
  • Η νοικοκυρά/οργανωμένη/σινιέ Μάγδα,για τις φορές που θέλω να βγω έξω στην τρίχα,για τις φορές που ξυπνάω και μου έρχεται όρεξη για ολική καθαριότητα,για τις φορές που μολις χρησημοποιήσω κάποιο πιατικό το πλένω αμέσως,για τις φορές που νευριάζω όταν έρχεται κάποιος με λερωμένο παπούτσι μέσα,για τις φορές που τα πάντα στην ντουλάπα είναι σιδερωμένα και τακτοποιημένα,για τις φορές που ταξινομώ τα βιβλία,τις σημειώσεις και τα τετράδια μου,για τις φορές που διαλέγω προσεκτικά τα λόγια μου
  • Η γλυκούλα,μικρούλα Μάγδα, για τις φορές που φοράω γλυκούλικα ρούχα,για τις φορές που λέω κάτι χαριτωμένο με γλυκιά φωνή,για τις φορές που φοβάμαι και θέλω να ακούσω την φωνή κάποιου για να ηρεμήσω,για τις φορές που νιώθω ότι δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα μόνη μου και χρειάζομαι υποστήριξη,για τις φορές που πιάνω τα μαλλιά μου κοτσιδάκια,για τις φορές που κλαίω με το παραμικρό,για τις φορές που θέλω τη μαμά μου.
  • Η ανεξάρτητη/αποφασιστική/γυναίκα Μάγδα, για τις φορές που υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και τα δικαιώματα μου, για τις φορές που υψώνω τη φωνή μου,για τις φορές που φοράω ψηλοτάκουνα, για τις φορές που παίρνω σημαντικές αποφάσεις,για τις φορές που δεν ακούω τη γνωμη κανενός,για τις φορές που πιστεύω ότι τα ξέρω όλα και δίνω συμβουλές,για τις φορές που σηκώνω τα μανίκια,σφίγγω τα δόντια μου και ξαναπροσπαθώ.
  • Η ρομαντική/ευαίσθητη/αγαπησιάρα/χαζοχαρούμενη/αισιόδοξη Μάγδα, για τις φορές που βάζω τα κλάματα σε μια ρομαντική κομεντί ή ένα κοινωνικό δράμα,για τις φορές που θέλω να πνίξω στα φιλιά και τις αγκαλιές όσους αγαπώ,για τις φορές που χαιδεύω το σκύλο μου,για τις φορές που δίνω χρήματα σε ένα άστεγο,για τις φορές που βάζω τους άλλους πάνω από τον εαυτό μου,για τις φορές που θέλω να περπατάμε χέρι χέρι στο ηλιοβασίλεμα και να βλέπουμε μαζί ανατολές,για τις φορές που το παραμικρό με κάνει να βάζω τα γέλια,για τις φορές που νιώθω ότι όλα θα φτιάξουν,για τις φορές που τίποτα δε μου φαινέται ακατόρθωτο,για τις φορές που θέλω να χορέψω σε ένα πάρτυ.
  • Η ψυχρή/αναίσθητη/εγωίστρια/πεζή/ξενέρωτη Μάγδα,για τις φορές που σκέφτομαι το συμφέρον μου, για τις φορές που βάζω τον εαυτό μου πάνω από όλα,για τις φορές που ακούω απαθής για τα παιδιά τις Αφρικής,για τις φορές που δε θέλω καν να αγγίξω τη γάτα της φίλης μου,για τις φορές που βρίσκω κάθε ρομαντική προσπάθεια σαχλή και γλυκανάλατη,για τις φορές που λέω κακίες,για τις φορές που βρίσκω κάθε αστείο ρατσιστικό ή χαζό,για τις φορές που δε θέλω να χορέψω μαζί με τους άλλους,για τις φορές που δεν θέλω να συμμετέχω στη φάρσα που οργανώνει η παρέα.
  • Η ακομπλεξάριστη Μάγδα,για τις φορές που δε με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα,για τις φορές που δε με πειράζει να με σχολιάσουν,για τις φορές που λέω ότι σκέφτομαι και κάνω ότι μου έρθει στο μυαλό.
  • Η self conscious Μάγδα,για τις φορές που δε μιλάω για να μη με κοροιδέψουν,για τις φορές που δε γελάω στο χαζό αστείο για να μην με πουν αφελή, για τις φορές που δεν κάνω αυτό που σκέφτομαι,για τις φορές που λέω κάτι που δεν πιστεύω για να γίνω αποδεκτή,για τις φορές που στενοχωριέμαι από ένα σχόλιο.
Είναι τόσα πολλά που μου έρχονται στο μυαλό ακόμα,που δεν μπορώ να τα βάλω σε κατηγορία ή μπορώ να τα βάλω σε πολλές ταυτόχρονα. Είμαι σίγουρη ότι κάθετι από τα παραπάνω είναι αλήθεια για μένα και ότι κάποια από τα παραπάνω θα εξέπληταν όποιονδήποτε κοντινό μου άνθρωπο γιατί ίσως δεν τα έχει δει ποτέ πάνω μου.

Όλα όσα γράφω είναι απλώς σκέψεις που κάνω τώρα,στα 19 μου χρόνια. Μπορεί αυριο ή του χρόνου ή στα 80 μου να τα θεωρώ βλακείες αλλά τελικά αυτό είναι που θέλω να αποδείξω. Οι άνθρωποι αλλάζουν, ή καλύτερα αναπτύσουν νέες πτυχές ή εμείς αποκαλύπτουμε πράγματα που δεν ξέραμε για αυτούς. Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν απόλυτες τιμές και μονοχρωμίες. Τελικά καταλήγω στο ότι η φράση "να είσαι ο εαυτός σου" είναι πιο ασαφής και περίπλοκη από την δημιουργία του κόσμου και τα όρια του σύμπαντος.

Σας αφήνω με ένα τραγούδι για να χαλαρώσετε μετά τον πονοκέφαλο που θα αποκτήσατε αν διαβάσατε όλο το κοκτέιλ που κατάφερα να γράψω.

Φιλιά, 
Μάγδα







Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Easy come, easy go

                                   
                          

 Είμαι πίσω στην Αθήνα επιτέλους!
Στην πραγματικότητα, το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής: Έφυγα από το Ηράκλειο στις 2 Σεπτεμβρίου (αφού πέρασα μια βδομάδα κάνοντας σχέδια για την επιστροφή μου στην Αθήνα και ανυπομονόντας να γυρίσω σπιτάκι μου). Εφτασα εδώ Τρίτη πρωί, έμεινα όλη μέρα και την επομένη μέσα για να αδειάσω τη βαλίτσα(ρα) μου και να οργανωθώ. Πέρασα ολόκληρη την Πέμπτη κάνοντας δουλειές και ψώνια.Πέρασα όλη την Παρασκευή με φίλους,καφέ και παιχνίδια από το ένα σπίτι στο άλλο. Πέρασα όλο το Σάββατο κλαψουρίζοντας ότι μου λείπουν οι δικοί μου,ότι μου λείπει το σπίτι μου και ότι τίποτα δεν πάει όπως το σχεδιάζω. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά αυτή η μίνι κατάθλιψη με πιάνει πάντα όταν γυρνάω από την Κρήτη,σχεδόν την περιμένω-σαν την περίοδο ένα πράγμα(αν και ήρθε με καθυστερηση αυτη τη φορά). Αυτό που τελικά με κάνει να νιώσω καλύτερα είναι ένα τηλεφώνημα στον μπαμπά. Τσεκαρισμένο και δοκιμασμένο (βλ. daddy's girl). Αυτός ο άνθρωπος έχει πάντα κάτι καθησυχαστικό να πει, πάντα κάτι να με κάνει να χαμογελάσω. Τελοσπάντων,μετά το δακρύβρεχτο τηλεφώνημα το βράδυ του Σαββάτου, (fun fact: τον πήρα την ώρα που ήταν σε γάμο,οπότε μπορείτε να φανταστείτε λίγο από τη συζήτηση: "Και τι τραγούδι παίζει τώρα στο κέντρο; *ρούφηγμα μύτης* Χόρεψε και η Κατερίνα; χαχασνιφχαχασνιφ *μυξοδακρογελιό*") αποφάσισα να φτιάξω την τσάντα μου γιατί την Κυριακή το πρωί (υπερβολικά ΠΟΛΥ πρωί) πήγα Λευκάδα. Η φίλη μου Μ.,έχει εκεί μια θεία η οποία μας παραχώρισε ένα από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της και μείναμε η Μ., η Ε. και εγώ. Πέρασα 4 υπέροχες μέρες κολυμπώντας στα γαλαζοπρασινοτιρκουαζ νερά του Ιονίου, τρώγοντας μακαρόνια σε πολλές παραλλαγές,παίζοντας χαρτιά στο μπαλκόνι και διαβάζοντας στην αιώρα. Μπορώ να πω ότι ήταν μια από τις καλές επιλογές που έχω κάνει στην φοιτητική μου ζωή.



Όμως τώρα είμαι εδώ! Με τη σχολή στη μέση μιας μεγάλης απεργίας και όλα τα μαθημάτα της εξεταστικής να έχουν παγώσει,βρέθηκα να κάθομαι σπίτι, να κάνω σχέδια και προγράμματα και να αναρωτιέμαι αν υπάρχει όλο άτομο με απολυτήριο Λυκείου που να κάνει τόσο κακή διαχείρηση των χρημάτων όσο εγώ. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που θέλω να κάνω και γι'αυτό φταίνε τα διάφορα μπλογκ που παρακολουθώ και δε μαφήνουν σε ησυχία. Από συνταγές,μέχρι κατασκευές, δεν προλαβαίνω να κάνω bookmark σε σελίδες. Το ξέρω φυσικά ότι από αυτά θα πραγματοποιήσω περίπου τα μισά αλλά δε με νοιάζει,το θέμα είναι να παραμένεις δημιουργικός και ενεργός σωστά;
Η ατζέντα μου λοιπόν περιλαμβάνει:

  • Να ψάξω να βρω το βιβλίο "ΙΩΒ: Η ιστορία ενός απλού ανθρώπου" και να το διαβάσω. Λες και δεν έχω άλλα 8492852395032 βιβλία που θέλω να διαβάσω ήδη.
  • Να καταφέρω να βρω ένα τρόπο να οργανώσω όλα τα μπαχαρικά και τα αφεψήματα που βρίσκονται εδώ και κει στην μικρή κουζίνα.
  • Να φτιάξω ένα κολάζ τοίχου σαν αυτό 
*ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ*


  • Nα αγοράσω τα υλικά για τις παρακάτω συνταγές: Cinnamon rolls Lavender Iced Coffee,   ,Chocolate granola bagels, 
  • Να αγοράσω βιβλιοθήκη και να φτιάξω τα βιβλία μου.
  • Να βγάλω κάρτα για τη δημοτική βιβλιοθήκη
  • Να φτιάξω τον τοίχο με τις κορνίζες μου να μοιάζει σαν αυτόν
  • Να αγοράσω φωτάκια για το κρεβάτι μου
 
Επίσης,μιας και ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά και το φθινόπωρο/χειμώνας 2013-1014 (YAYYY) θα ήθελα να δηλώσω ότι αυτό το εξάμηνο θα προσπαθήσω να:
1)Πηγαίνω τακτικά στη σχολή και να παρακολουθώ τα μαθήματα μου,γιατί στην εξεταστική θα τα βρω σκούρα πάλι.
2)Πηγαίνω στο γυμναστήριο που παράτησα το καλοκαίρι,για προφανείς λόγους.
3)Πηγαίνω και θέατρο και καφέ και ποτό τα Σαββατοκύριακα,γιατί θέλω να βλέπω τους φίλους μου και γιατί μια ζωή την έχουμε και αν δε την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε,τι θα καταντήσουμε.
4)Μην κάνω άσκοπα έξοδα και να μην αγοράζω βλακειούλες γιατί αλλιώς ο μόνος καφές που θα πίνω θα είναι ο γαλλικός της καφετιέρας μου.
5)Διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία από την ατελείωτη must-read λίστα.

(όπως καταλάβατε,η παραπάνω λίστα γράφτηκε για να υπάρχει επισήμα διαθέσιμη κάπου εκεί έξω και αν δεν την ακολουθήσω να μπορεί ο καθένας να έρθει και να μου την τρίψει στην μούρη)

Αυτά από μένα λοιπόν. Καλό χειμώνα, καλές βροχές (καλό το καλοκαίρι αλλά χρειάζομαι χειμωνιάτικο καιρό για να μπω σε διάθεση σχολής.Είπαμε,πρεπει και να φορέσω αυτή την καινουρια καπαρτίνα.) :) Να τρώτε καλά και να κάνετε θετικές σκέψεις αγαπητοί μου.

Μάγδα

p.s.: Βλέπει κανείς άλλος Dexter; Έχει πάθει κανείς άλλος σοκ από το τελευταίο επεισόδιο του τέταρτου κύκλου; Κύριοι σεναριογράφοι,αυτό ήταν φάουλ.