Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

rainbow state of mind


Είμαι χαρούμενη.
 Έκανα pause στο βίντεο που έβλεπα για να γράψω αυτό. Θέλω να σημειώσω αυτό το συναισθημα για να μην το ξεχάσω,να το δω ξανά όταν θα νιώθω ότι όλα πάνε στραβά, όταν θα μου έρχεται να φωνάξω ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ; Οι πηγές μου (κυρίως το χολιγουντ και τα εφηβικα βιβλία) αναφέρουν ρητά ότι μετά από καθε καταιγίδα έρχεται το ουράνιο τόξο. Δεν είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει πάντα,αλλά ορίστε,εδώ είμαι εγώ,στη μέση του ουράνιου τόξου μου.Το ξέρω,είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια,ότι θα έρθουν και άλλες στιγμές σαν την προχθεσινή,που θα νιώθω ότι μόνο η Αντέλ με καταλαβαίνει (ε ναι λοιπόν,εγώ ακούω διαδραστικά τη μουσική μου) αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι και αυτές θα περάσουν. Τις περισσότερες φορές αρκεί μια μικρή λεπτομέρεια,μια στιγμή, για να με κάνει να πέσω στην μελαγχολία και την περισυλλογή, ή να πετάω στα σύννεφα. Σήμερα πήγα στο σπίτι μιας φίλης μου. Ηλιόλουστη μέρα. Eνα λευκό φωτιστικό για να το ζωγραφίσουμε. Μαρκαδόροι χυμένοι στο χαλί,όπως όταν είμασταν μικρές. Ζωγραφιές με σπιτάκια,σύννεφα,γοργόνες και πριγκίπισες,όπως όταν είμασταν μικρές. Μουσική από το λάπτοπ. Αυθόρμητοι χοροί και παράφωνα cover των τραγουδιών της ντίσνει. Τυροπιτάκια της μαμάς,κατευθείαν από το δέμα απ'την Κρήτη. Μερικές φορές αναρωτιέμαι, υπάρχουν για όλους αυτές οι στιγμές που νιώθεις ότι είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου και αισθάνεσαι μια υπέροχη αισιοδοξία για τα πάντα; Ή απλώς έχω τα πάντα που χρειάζομαι; Και αν ισχύει το δεύτερο,πώς το λες χωρίς παρεξηγηθείς για κακομαθημένη και ψωνάρα; Πείτε μου ότι το έχετε νιώσει και σεις! Θα ήθελα πολύ να ρωτήσω κάθε άνθρωπο που ξέρω τι πράγματα απλά και καθημερινά τον κάνουν  να χαμογελάει όταν τα σκέφτεται στη μέση της μέρας. Θα ήθελα να γραψω ένα βιβλίο με αυτά τα πράγματα,αν δεν υπάρχει ήδη.
Τελος πάντων. Η ουσία αυτής της ανάρτησης είναι να αποτυπώσω την ευτυχία και να την χρησιμοποιήσω στα δύσκολα. Αν και αμφιβάλω ότι θα αλλάξει κάτι,μάλλον αστεία θα μου φανούν αυτά που γράφω. Θα δω και θα σας πω. Προς το παρόν,σας αφήνω με ένα τραγούδι χαρουμενο και τραλαλιάρικο (ή εμένα ετσι μου φαίνεται τουλάχιστον) που μου ήρθε στο μυαλό.
Ciao ciao!
Μαγδαλένα


υ.γ.1: Μη ρωτήσετε από που ήρθε το Μαγδαλένα,είναι παρενέργεια της νιρβάνας στην οποία βρίσκομαι.
υ.γ.2: Για όσους αναρωτιούνται για την κοτόσουπα,ένα έχω να πω: ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΧΕΙ Ο ΤΖΕΙΜΙ ΟΛΙΒΕΡ
υ.γ.3: Δημήτρη έχω να σου πω ότι με το ποιημα που έβαλες, έκανες μια Μάγδα να ανατριχιάσει. Φανταστικό.
υ.γ.4: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ
υ.γ.5: ΔΕΙΤΕ την ταινία "It's kind of a funny story". Μου άρεσε πάρα πολύ.






3 σχόλια:

  1. :) :) Κι εγώ το νιώθω Μάγδααα! Δεν είσαι μόνη :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φυσικά και το νιώθω! Το νιώθω το πρωί που ανοίγω το παντζούρι και περιμένω να γίνει ο καφές κοιτώντας το δρόμο. Το νιώθω όταν διαβάζω ένα βιβλίο κάπου έξω και σταματάω για λίγο για να παρατηρήσω τον κόσμο. Το νιώθω όταν κάνω βόλτα με τις φίλες μου. Και το λέω κιόλας ότι είμαι ευτυχισμένη! Νιώθω άσχημα μερικές φορές γιατί η κατάσταση στη χώρα είναι τραγική κι εγώ πολλές φορές ζω στον κόσμο μου, αλλά και τι να κάνω; Αν πέσω σε κατάθλιψη θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καμιά τύψη και καμιά ενοχή !!!Φυσικά και το νιώθω , ακόμα και τώρα , παρά τα ζόρια μου !! Μαγδαλένα μου να χαίρεσαι ό,τι έρχεται , όπως έρχεται και να μην ντρέπεσαι καθόλoυ γι'αυτό .!! Και έυχομαι από καρδιάς να γράψεις το βιβλίο που σκέφτεσαι , γιατί νομίζω ότι τό'χεις...... φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Express yourself:)