Romance it up

Πριν κάτι βδομάδες,από το Φλεβάρη συγκεκριμένα,υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας ενός περιστατικού ενώ περίμενα να ξεκινήσει το τρόλει από τη σχολή, που μου κίνησε το ενδιαφέρον και σκέφτηκα να το γράψω και εδώ,μιας και μιλάμε για τις περιπέτειες μας στις εξωτικές Άθενς. Ευτυχώς μου έκοψε να το σημειώσω για να μην το ξεχάσω,αφού όπως βλέπετε άργησα 2 μήνες να το αναφέρω.Σήμερα λοιπόν σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω την ιστοριούλα αυτή ως αφόρμηση (εμ,όποιος διάβαζε εκθεση στη δευτέρα Λυκείου που κάναμε για άρθρα και την αφόρμηση, με καταλαβαίνει) για να γράψω για το ρομαντισμό. Όχι το κίνημα στις τέχνες καλέ,το άλλο,το ρομάντζο εννοώ. Ε τι να γίνει,αφού ο Δημήτρης έχει αφήσει το μπλογκ στο έλεος μου,θα το κάνω εδώ Περιφάνεια και προκατάληψη.

Το σκηνικό λοιπόν έχει ως εξής: Κάθομαι εγώ ήσυχη ήσυχη στο τρόλει,μαζί με άλλους 3-4 ανθρώπους και περιμένω να ξεκινησει. Ωστόσο βρισκόμαστε στην αφετηρία της διαδρομής,οπότε το δρομολόγιο ξεκινάει σε κανένα δεκάλεπτο και οι πόρτες είναι ανοιχτές για να μπει όποιος θέλει.Ξαφνικά,βλέπω μια κοπέλα να τρέχει έξω στο πεζοδρόμιο,κλαμμένη και από πίσω της ένας νεαρός και μία άλλη κοπέλα που φώναζαν κάτι σαν "Δεν καταλαβαινω ρε Σύλια" και αυτή φώναζε "Τι δεν καταλαβαίνεις μωρέ,αφήστε με!". Πήγαν πιο κάτω και εμείς ακούγαμε φωνές κυρίως του νεαρού, ο οποίος μετά από λίγο γυρνάει πίσω μες τα νευρα,κλωτσάει με δύναμη πολλές φορές το ταμπλό της στάσης και φωνάζει "Τίποτα δεν ήξερα! Τίποτα ο βλάκας! Μόνο ότι ερωτεύτηκα. Ερωτεύτηκα από την πρώτη ματιά!". Μετά από την πολλή φασαρία ήρθαν δύο αστυνομικοί (ω ναι,από τη φασαρία. Ένιωσα σαν τις ταινιες που έρχεται το όργανο σε πέντε λεπτά,μολις ακουσει φασαρία.),οπότε ο δικός μας τους λέει "Συγγνώμη φίλε" και φεύγει  Και τέλος,πετάει και ο οδηγός του τρόλεΐ ένα "Εμ,έτσι είναι ο έρωτας" και τέλος το γεγονός.

Φαντάζομαι δε θα μάθουμε ποτέ τι απέγινε με τη Σύλια,τι (δεν) κατάλαβε ο νεαρός και τι ήξερε ο οδηγός που δεν ξέρω εγώ. Το θέμα είναι ότι εμένα μου έκανε εντύπωση αυτή η ιστορία και ήθελα να την διηγηθώ. Επίσης,οπως σας είπα θέλω να πω δυο λόγια για το ρομαντισμό αν και τώρα που το σκέφτομαι η ιστορία δεν κολλάει και τόσο.Δε βαριέσαι.

Λοιπόν,εγώ προσωπικά ακόμα δεν έχω καταλάβει αν είμαι ρομαντική ή ρεαλίστρια.Μπορεί βέβαια αυτά τα δύο να μην είναι καν αντίθετα,οπότε είμαι και τα δύο. Γενικά μπορώ να πω ότι μου αρέσουν οι ρομαντικές ταινίες,αν και διαφωνώ σε πολλά με την κοινή γνώμη. Για παράδειγμα δεν θα έλεγα ότι μου άρεσε το Notebook,το υπέρτατο ρομάντζο, διότι ήταν κάπως πολύ υπερβολικό και μου φάνηκε σαν ο συγγραφέας να προσπάθησε πολύ να κάνει τους θεατές να κλάψουν. Όμως,όσο χαζό και ρηχό να είναι,πιστεύω ότι το love story του "Confessions of a shopaholic" ήταν πολύ γλυκό και ρομαντικούλι. Η κατάσταση μου περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι έχω φτάσει σε σημείο να συγκινούμαι και να κολλάω με ρομαντικές ιστορίες από καρτούν.Χάσατε πάσα ιδέα; Έχω να δηλώσω ότι σχεδόν σε κάθε καρτούν που βλέπω, ερωτεύομαι αναπτύσσω ιδιαιτερη συμπάθεια και σε ένα χαρακτήρα.Εδώ σου λέει είδα πριν λίγο καιρό το "Gnomeo and Juliet" (που στα ελληνικά είναι "Ζουμπαίος και Ιουλιέτα".Δηλαδή για όνομα,ποιος αναλαμβάνει τις μεταφράσεις σε αυτή τη χώρα;;) και μου άρεσε ο νάνος. Ναι ναι,το πήλινο στολίδι του κήπου. Είμαι σοβαρά γιατρέ μου; 

Εκεί που θέλω εγώ όμως να καταλήξω είναι ότι όσο ρομαντικά και ονειρικά μου φαίνονται αυτά που βλέπω στις ταινίες και όσο και αν παρακολουθώντας τα, εύχομαι να μου συμβούν,άλλο τόσο με ξενίζουν όταν πραγματικά τα βλέπω να γίνονται στην πραγματική ζωή,όχι μόνο σε μένα αλλά γενικότερα. Πολλές φορές μου συμβαίνει να ακούω πράγματα που συνέβησαν σε άλλους και να σκέφτομαι "Ναι ναι,και μετά ο Βόλντεμορτ όρμισε από την πόρτα,ανέβηκε πάνω στον Ντάμπο και μαζί με το τέρας του Λόχ Νες και τον Άη Βασίλη πέταξαν μέχρι τη χώρα του Ποτέ Ποτέ". Μου φαίνονται απίστευτα,για όσους δεν καταλαβαν τον συνειρμό.Γι'αυτό και δεν μου αρέσει όταν ένας άντρας δανείζεται μια ιδέα από μια γνωστή ταινία για παραδειγμα για να κάνει πρόταση γάμου στην καλή του. Ή γενικότερα οι υπερπαραγωγές προτάσεις γάμου,όπως τα γράμματα στον ουρανό,οι προτάσεις με χορούς και τραγούδια στην πλατεία,μέσα από τη γιγαντοοθόνη του γηπέδου (καλά, αυτό δεν νομιζω να το δω και ποτέ,μια φορά πήγα γήπεδο και δεν ξανακάνω το λάθος) ή η πρόταση αλά Μόνικα και Τσάντλερ. Φυσικά δε λέω ότι αυτό θα ισχύει για πάντα,αλλά όπως και ό,τι άλλο γράφω σε αυτό το μπλογκ εκφράζει τις σημερινές σκέψεις μου. Επίσης,ρομαντικό για μένα δεν είναι το από τρεις μέρες προσχεδιασμένο δείπνο υπό το φως των κεριών και την απαλή μουσική. Ρομαντικό είναι να έρθει ο άλλος στις μία το βράδυ (άντε και πιο αργά),να βάλεις ότι πιο πρόχειρο και να πάτε βόλτα στην κοιμισμένη πόλη,μέχρι να ξημερώσει.Ε ναι,το να δεις την ανατολή είναι must.Αλλά και πάλι,το να λέω ότι είναι must,ίσως χάνει τον αυθορμητισμό του οπότε γίνεται must not.(Διχασμένη προσωπικότητα; Ποιος εγώ;) Ρομαντικό δεν είναι ένα γυαλιστερό μονόπετρο (sorry Merilyn,diamonds are not this girl's best friends) που αξίζει όσο το σπίτι μου. Ρομαντικό είναι ένα λουλούδι,που θα σου έχει κόψει από ένα κήπο καθώς ερχόταν να σε πάρει.Ρομαντικά είναι τα απλά,αυθόρμητα πράγματα. Τα μικρά γλυκά πράγματα που κάνει ασυναίσθητα για σένα χωρίς να το θεωρεί μεγάλο θέμα και να έχει να στο λέει,αυτά που λέει για σένα όταν δεν είσαι μπροστά. Ρομαντικό είναι ό,τι δεν έχεις ακόμα σκεφτεί, ό,τι δεν έχεις δει ακόμα σε κάποια ταινία,ότι σε πιάνει απροετοίμαστο. Όπως λέει και η Cher,"it's in his kiss".

Γενικά το θέμα είναι περίπλοκο. Δεν ξέρω τι θέλω; Μπορεί. Ξέρω όμως σίγουρα τι δεν θέλω: Tα επίσημα,βαρύγδουπα πράγματα,τις ξένες ιδέες και τα προσποιητά. Αυτό ισχύει όχι μόνο στα ρομαντικά,παντού στη ζωή.Να βάζετε τον εαυτό σας,να κάνετε πράγματα με την ψυχή σας και να μην κάνετε και λέτε ψευτιές. Φυσικά αυτή είναι η γνώμη μου.

Mέχρι την επόμενη φορά,
χαμογελάστε,βγείτε στον ήλιο και κάντε δημιουργικά πράγματα 
φιλιά,Μάγδα

υ.γ.:Hint για την επόμενη αναρτηση: Τι μας φτιάχνουν μια μπάλα από φελιζόλ και μερικά CD; 
stay tuned.

It's the little things λέμε

Μάγδα εδώ!
Σήμερα είναι η μέρα που από δω και στο εξής η ανθρωπότητα θα θυμάται ως "η μέρα που η Μάγδα πήρε λάπτοπ". Και είμαι πολύ χαρούμενη γι'αυτό! Μέχρι τώρα δεν είχα ποτέ δικό μου λάπτοπ,ή υπολογιστή γενικά,αλλά επειδή λόγω της σχολής πρέπει να μάθω να χειρίζομαι βαριά προγράμματα,έπρεπε αναγκαστικά να αποκτήσω.Οπότε,ορίστε η πρώτη ανάρτηση μου από το δικό μου υπολογιστή.

Όπως έχετε ή δεν έχετε ήδη καταλάβει,πιστεύω πολύ στη δύναμη των απλών πραγμάτων που μας κάνουν να χαμογελάμε. Ξέρετε τώρα,είναι τα μικρά πράγματα που φέρνουν την ευτυχία,η αγάπη ζει στα μικροπράγματα,η ευτυχία είναι στιγμές και μπλά μπλά μπλά,να μην τα ξαναλέμε.
 Μόνο που,εχμμ,θα τα ξαναπούμε. Δεν θα σταματήσω να το λέω,μέχρι να το καταλάβετε,να συμφωνήσετε μαζί μου,να με ευχαριστήσετε και να ζήσετε εσείς καλά και εγώ καλύτερα (αλλά κατά τ'άλλα εγώ δεν είμαι πιεστική.). Φυσικά ευτυχία φέρνουν και τα άλλα,τα μεγάλα κατορθώματα,αλλά στο δρόμο προς την απόκτηση τους δεν πρέπει να ξεχνάμε και να ζούμε και να απολαμβάνουμε τη διαδρομή.

Και για να σας δείξω τι εννοώ ακριβώς με τα μικρά πράγματα,θα παραθέσω παρακάτω μια ενδεικτική  λίστα με κάποια από τα δικά μου χαρούμενα στιγμάκια:
(Προσοχή: Ακολουθεί χαζοχαρούμενη, χίπικη, αλλοπαρμένη λίστα. Όποιος νομίζει ότι δεν θα αντέξει,καλύτερα να σταματήσει το διάβασμα και να μας αφήσει να κάνουμε ήσυχοι τη δουλειά μας.)

Νιώθω χαρά/μου αρέσει:

1. όταν κόβω εικόνες από περιοδικά για κολάζ
2. όταν τελειώνω μερικές κουραστικές ώρες διάβασμα
3. όταν κάθομαι στο κρεβάτι και περιμένω να στεγνώσει το  σφουγγαρισμένο και καθαρισμένο σπίτι (σπάνια χαρά)
4. όταν βλέπω τα προσεχώς στο σινεμά
5. όταν τυλίγω δώρα
6. όταν ανακαλύπτω που αλλού έχω ξαναδεί τους ηθοποιούς σε ταινίες που βλέπω
7. όταν παίρνω καφέ σε πακέτο
8. όταν προλαβαίνω να πάρω free press
9. όταν ψάχνω σε χάρτες
10. όταν φτιάχνω λίστες
11. όταν μου χαρίζουν λουλούδια
12. όταν περνάω από το σπίτι με αριθμό 61 στη Βασιλίσσης Σοφίας
13. όταν ανοίγω γράμματα
14. όταν φοράω τα γυαλιά ηλίου σαν στέκα
15. όταν βλέπω γκρουπ τουριστών
16. όταν κολλάω παντού post it
17. όταν τρώω τα ποπ κορν που δεν έχουν ανοίξει από τον πάτο του μπολ
18. όταν παρακολουθώ το αναβράζον ντεπόν στο νερό
19. όταν λέω "Καλά Χριστούγεννα"
20. όταν ακουμπάω τα μάγουλα του μπαμπά μου μόλις ξυριστεί
21. όταν παραγγέλνω από το τηλέφωνο
22. όταν φτιάχνω cd με τραγούδια
23. όταν ακούω τη φωνή του Alan Rickman
24. όταν βγάζω τα καθαρά ρούχα από το πλυντήριο
25. όταν φωτογραφίζω κάποιον τη στιγμή που γελάει
26. όταν κάνω μόνη μου καραόκε 
27. όταν παίζω Θανάση (και οποιοδήποτε άλλο χαρτοπαίχνιδο για να λέμε την αλήθεια)
28. όταν γράφω τι έχω να κάνω στο ημερολόγιο για να μην τα ξεχάσω (έστω και αν τελικά ξεχνάω να κοιτάξω)
29. όταν βάζω ψωμί στην φρυγανιέρα
30. όταν εμφανίζω φωτογραφίες
31. όταν βάφω με πινέλο
32. όταν γράφω με το δάχτυλο σε σκονισμένα αντικείμενα (γιαυτό δεν ξεσκονίζω και πολύ πολύ)
33. όταν καταλαβαίνω ένα τραγούδι πριν αρχίσουν οι στίχοι
34. όταν μπαίνω σε ένα μαγαζί και οι πωλητές με αφήνουν να κάνω βόλτα με την ησυχία μου
35. όταν μου δίνουν δωρεάν δείγματα
36. όταν έχω inside joke με κάποιον

Ορίστε,ήδη ένιωσα μια θετική αύρα να με διαπερνάει. Κάντε το και σεις,θα σας αρέσει.

Κατά τ'άλλα είμαι καλά. Τα βασικά νέα είναι:

-Έχω περάσει 5 από τα 6 μαθήματα και περιμένω ακόμα 2.(ναι, ένα μήνα μετά και ακόμα. ναι,εγώ σας τα 'λεγα,αυτή η σχολή με συναγωνίζεται στην ανοργανωσιά)

-Είδαμε την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στο θέατρο. Για σοβαρή ανάλυση απευθυνθείτε στο Δημήτρη,εγώ έχω απλώς να πω ότι ο Μπέζος-Κρέοντας είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει σε θέατρο.Και ο ρόλος και ο ηθοποιός.

-Αυτές τις μέρες νιώθω ότι θέλω να κάνω τα πάντα. Ηρθε από τη Θεσσαλονίκη η φίλη μου η Μαρία και σε 5 μέρες έκανα τόσα πράγματα που μου θύμισαν ότι ΕΙΜΑΙ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ,ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΘΟΜΑΙ;;

-Πήγα την ημέρα της ποιησης στον Ιανό,που είχε εκδήλωση με διάφορους των γραμμάτων και των τεχνών που διάβαζαν τα αγαπημένα τους ποιήματα. Λέω να το ρίξω στην ποίηση τελικά. 

-Ζεσταίνομαι. Από τώρα.

Αυτά από μένα. Συγγνώμη για την χίπικη ανάρτηση και πάλι,την επόμενη φορά έχω ένα πιο πεζό θέμα να αναλύσω. 

Να είστε χαρούμενοι και να κάνετε τρελά πράγματα:)

Μάγδα

Πρασινο γουρουνακι

Ήταν ένα γουρουνάκι που ζούσε σε μια φάρμα μαζί με πολλά άλλα γουρουνάκια.Η διαφορά του όμως από αυτά ήταν ότι ενώ όλα ήταν ροζ,αυτό ήταν πράσινο. Το πράσινο γουρουνάκι ήταν συνηθισμένο στα περίεργα βλέματα και τα σχόλια για το χρώμα του,όμως ήταν χαρούμενο που ήταν πράσινο. Ένα βράδυ όμως,οι άνθρωποι της φάρμας αποφάσισαν να το βάψουν και αυτό ροζ και το πέρασαν με μία μπογιά που δεν ξεβάφει και ούτε μπορείς να περάσεις άλλο χρώμα από πάνω της.Όταν ξύπνησε και συνειδητοποίησε ότι ήταν και αυτό ροζ σαν όλα τα υπόλοιπα γουρουνάκια,έβαλε τα κλάματα και παρακάλεσε το Θεό να το ξανακάνει ξεχωριστό. Ολοκληρητη μέρα δεν έγινε τίποτα και το βράδυ το πρώην πράσινο γουρουνάκι πήγε απογοητευμένο για ύπνο. Όμως τη νύχτα άρχισε να πέφτει μια βροχή,που όμως ήταν πράσινη και σχεδόν τόσο πυχτή σαν μπογιά,που δεν ξέβαφε και δεν μπορούσες να περάσεις άλλο χρώμα από πάνω της. Έτσι το πρωί,όλα τα γουρουνάκια της φάρμας είχαν γίνει πράσινα,σκτός φυσικά το πρώην πράσινο και πλέον ροζ γουρουνάκι,το οποίο χαμογέλασε ευτυχισμένο.

υ.γ.: Η παραπάνω ιστορία είναι από το έργο "the pillowman" του Martin McDonagh
υ.γ.2: Πολλές ιδέες για ανάρτηση,λίγος χρόνος.
Θα επανέλθω. Μέχρι τότε, φιλιά.
Μάγδα

Κυριακές στην Αθήνα!!

Καλησπέέερες αγαπημένοι μου!!Τι κάνετε?ελπίζω να με θυμάστε,ο Δημήτρης είμαι!!
Έχω πολύ καιρό α γράψω είναι η αλήθεια αλλά αυτό το πρόγραμμα της σχολής για το Β΄ εξάμηνο είναι δαιμονικοό και φτιαγμένο για να με ταλαιπωρεί!!Αλλά δεν πειράζει, εξάμηνο  είναι θα περάσει!!

Ελπίζω να είστε όπως σας άφησα στην τελευταία μου ανάρτηση και ακόμη καλύτερα!!Εγώ τρέχω και δε φτάνω με σχολή και θέατρο αλλά επειδή είμαι μάλλον μαζοχιστής δεν μπορώ να πω ότι δεν μ αρέσει κιολάς!!Από την εξεταστική έχουν βγει 4 από τα 5 μαθήματα και κατα ένα ανεξηγητο κατ εμέ τρόπο τα έζ περάσει και τα τέσσερα!!Στο θέατρο προχωράμε-έχουμε μπει και στο κείμενο και η διανομή καπού εκεί κοντά είναι κι αυτή!!
 Όσον αφορά τις Απόκριες ενώ γενικά μ' αρέσουν(είμαι λίγο για τα καρναβάλια εδώ που τα λέμε) φέτος δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη!Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν ντύθηκα κι ότι δεν θα ντυθω με την επόμενη ευκαιρία!!Απλώς η εποχή των Αποκριών κάθε χρόνο μου φέρνει μια ψιλοκατάθλιψη την οποία αν κάν μια βαθειά ενδοσκόπηση ίσως και να μπορώ να εξηγήσω αλλά προς το παρόν δεν είμαι στο κατάλληλο mood για κάτι τέτοιο!!Το καλό με τις φετινές απόκριες είναι ότι θα κατέβω Ηράκλειο την επόμενη εβδομάδα, κάτι που με χαροποιεί πολύ γιατί μου έχουν λείψει οικογένεια και φίλοι οπότε η Καθαρά Δευτερα είναι μάλλον μια καλή ευκαιρία!!!

Αυτό που θέλω εδώ και καιρό να γράψω αλλά το αναβάλλω για διάφορους λόγους είναι πόσο πολύ μ αρέσει η Αθήνα τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου(πιο πολύ της Κυριακής to be honest).Δε λέω ότι δεν απολαμβάνω ορισμένες φορές τους γρήγορους ρυθμούς  αυτής της πόλης που σε κρατούν πάντα σε εγρήγορση αλλά τα μεσημέρια του Σ-Κ (λέω μόνο μεσημέρια γιατί το βράδυ υπάρχει μεγαλύτερη κίνηση όσο να πείς) νομίζω ότι βρίσκομαι σε άλλη πόλη!!Όλα είναι πιο αργά,πιο ήσυχα και αυτή η κατασταση εμένα τουλάχιστον με κάνει να χαλαρώνω!Μ αρέσει να περπατάω την Πανεπιστημίου και την Ακαδημίας και να μη βλέπω ανθρώπους να τρέχουν σαν τρελοί να προλάβουν από τράπεζες μέχρι λεωφορεία!!
Γι αυτό σας συμβουλεύω αν δεν έχετε τι να κάνετε ένα κυριακάτικο μεσημέρι να πάρετε το λεωφορείο σας(εμένα το λεωφορείο της ζωής μου είναι το 608 για παράδειγμα) το οποίο θα είναι μισοάδειο κι κανεις δεν σας ποδοπατήσει και να κατέβετε να κάνετε μια βόλτα στους νωχελικούς ρυθμούς του κέντρου!!Εγγυώμαι ότι θα αποφορτιστείτε και θα δείτε μια άλλη οπτική της Αθήνας!!
 Και τώρα σας αφήνω γιατί θα πάω στη Μάγδα να φτιάξουμε μια αποκριάτηκη στολή!!Θα προσπαθήσω να ξαναγράψω αρκετά σύντομα!!
φιλιά,Dim

P.S.αυτό το τραγούδι μου φτιάχνει το κέφι και το άκουσα τουλάχιστον 4 φορές όσο έγραφα την ανάρτηση!!!

P.S.γιατί όλος ο κόσμος(σχολεία,πανεπστήμια στο τέλος και νηπιαγωγεία) κάνουν harlem shake?????τόσο πολύ τους αρέσει πια?μόνο εγώ βρίσκω το όλο project σαχλό και κιτς?

Πρώτο εξάμηνο: Μission accomplished

Εναλλακτικός τίτλος ανάρτησης: Τι έμαθα από το πρώτο εξάμηνο στη σχολή.

Ω ναι αγαπητοί,το πρώτο εξάμηνο και η εξεταστική του είναι πλέον παρελθόν. Πραγματικά δεν μπορώ να εκφράσω το πόσο χαίρομαι που τελειωσαν αυτές οι εξετάσεις. Ενώ δεν συγκρίνονται φυσικά με τις πανελλήνιες,έχω να δηλώσω ότι με ζόρισαν. Από τη μία η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να ξαναμπω στη διαδικασία της οργάνωσης και του προγραμματισμού (και για όσους δεν με ξέρουν,αυτό για μένα είναι biiig deal) και από την άλλη τα κενά που είχα από τα μαθηματα που δεν παρακολούθησα επειδή το πάπλωμα ήταν τόσο ζεστό λόγω πρακτικών δυσκολιών, έκαναν το διάβασμα λίγο δύσκολη υπόθεση. Παρά αυτα τα εμπόδια όμως,η αποστολή εξετελέσθη και η όλη διαδικασία μου χάρισε πολύτιμες γνώσεις που θα τις χρειαστώ για τα επόμενα χρόνια στη σχολή (και όχι κύριε Κορρέ,μέσα σ'αυτές δε συγκαταλέγεται το πόσοι κίονες υπάρχουν στην δευτερη υπόστυλη αίθουσα του ναού του Λούξορ). Αυτή η ανάρτηση λοιπόν είναι αφιερωμένη στα πράγματα που έμαθα, κυρίως για να μην τα ξεχάσω αλλά και σε περίπτωση που σας φανούν και σας χρήσιμα.
Λοιπόν αγαπητή Μάγδα,το επόμενο εξάμηνο,θυμίσου:

1) Το να αφηνεις πράγματα για την τελυταία στιγμή ΔΕΝ είναι καλή ιδέα
Νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός "της τελευταίας στιγμής" μου ταιριάζει απολυτα. Αυτό το είχα ανακαλύψει φυσικά από την εποχή που περίμενα να νυχτώσει για να κανω το Γραφούλη (a.k.a. πρώτη Δημοτικού) αλλά αυτο το τελευταίο εξάμηνο της ζωης μου το επιβεβαίωσε και με το παραπάνω. Γι'αυτό λοιπόν σημειώνω: Μην κανεις αυριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα,σε ότι αφορά τη σχολή πάντα.Ειδικά στη σχολή μας,με τις εργασίες και τις μακέτες και τα σχέδια,το να τα αφήνεις όλα στο τέλος δεν είναι σοφή τακτική.

2)Το να είσαι συστηματικά απούσα από ένα μάθημα,επίσης ΔΕΝ είναι καλή ιδέα
Γενικά το να μην πηγαίνεις σε ένα ή δύο μαθήματα δεν είναι κακό. Αντιθέτως,βοηθάει πολύ στη διατήρηση ενός ισορροπημένου κύκλου ύπνου και στην ανάπτυξη πολλών χόμπυ. Παρόλα αυτά,αν θες να περάσεις ένα λογικό αριθμό μαθηματων,λυπάμαι που στο λέω, αλλά το διάβασμα από το σπίτι μόνο δεν φτάνει. Εκτός του ότι μπορεί να μην καταλαβαίνεις τι διαβάζεις (στην περίπτωση σου: τα μαθηματικά να σου φαίνονται κινεζικα),χάνεις και πολλά sos ή μικρά μυστικά απο τους καθηγητές. Είπαμε,δεν λέμε να ξημεροβραδιάζεσαι στη σχολή αλλά όταν βλέπεις τον καθηγητή για πρώτη φορά στην εξεταστική και αναρωτιέσαι που τον έχεις ξαναδεί,πρέπει να αρχίσεις να ανησυχείς.

3)Όσο επιμελώς και αν πετάς τις σημιώσεις σου μέσα στην τσάντα στο τέλος του μαθήματος,αν δεν τις βάλεις αμέσως στο σωστό φάκελο δε θα σου φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες
Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω σε ποιο μάθημα αντιστοιχούν κάποιες σημειώσεις που είχα κρατήσει πριν τα Χριστούγεννα. Είπαμε,με την οργάνωση έχεις ένα θέμα,οπότε είναι σημαντικό μετά το βήμα 2,δηλαδή το να πατήσεις στο μάθημα και να κρατήσεις σημειώσεις, πρεπει πάντα να ταξινομείς τις σελίδες,για να μην πάει χαμένος ο κόπος.

4)Αν δεν έχεις διάθεση να ξοδέψεις χρήματα σε χαρτόνια/κόλλες/κοπίδια, μάλλον μπήκες σε λάθος σχολή
Αυτή την πρόταση μάλλον πρέπει να την κάνουν γκράφιτι στην είσοδο του Πολυτεχνείου για να προετοιμάζουν τους ανιδεους πρωτοετείς. Πρέπει από το επομενο εξάμηνο να θυμαμαι να αφήνω ένα εικοσάευρω το μήνα για τις ανάγκες της σχολής,το οποίο είναι κατά τη γνώμη μου απαράδεκτο αλλά τι-να-γίνει-έτσι-είναι-η-αρχιτεκτονική-να-χαίρεσαι-που-σας-δίνουν-ακόμα-βιβλία.

5)Μην επηρεάζεσαι από το τι κάνουν οι συμφοιτητές σου
Το αν ο άλλος το χει δει ξαφνικά επόμενος Λεκορμπιζιέ,σχεδιάζει μακέτες που ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας και καταπίνει βιβλία αρχιτεκτονικής σα να μην υπάρχει αυριο,ΔΕΝ πρέπει να σε αγχώνει. Ο καθένας προχωράει με το δικό του ρυθμό, διαθέτει συγκεκριμένες κλίσεις και ερεθίσματα και τελικά αναγνωρίζεται για το δικό του,ιδιαιτερο, χαρακτήρα.Ελπίζω.

6)Το να διαβαζεις με παρέα ειναι πολύ,πολύ βοηθητικό
Αλήθεια,αν δεν είχα τα κορίτσια που διαβάζαμε μαζί τα περισσότερα μαθήματα,πιστευω δεν θα στρωνόμουν ποτέ να διαβάσω. Είναι καλό να διαβάζεις με παρέα γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος οργανωτικός/bossy που θα σε αναγκάζει να κάτσεις κάτω και να μελετήσεις (και αν δεν υπάρχει,να βρεις),άσε που υπάρχει η δυνατοτητα συζήτησης των αποριών και όλο και κάτι θα καταλάβεις παραπάνω. Αρκεί να θυμάσαι ότι το ομαδικό διάβασμα δεν είναι η ώρα του κουτσομπολιού και ότι το τσάι και τα βουτήματα δεν είναι σημαντικότερα από τα θεωρήματα της φυσικής. (εντάξει, είναι,αλλά προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι έτσι)

7)Να κρατάς πάντα μαζί σου ομπρέλα.Εννοώ ΠΑΝΤΑ
Το τρίπτυχο βροχή-έλλειψη ομπρέλας-απεργία μέσων είναι απο μόνο του απελπιστικό. Πρόσθεσε σ'αυτό και ένα φάκελο με όλα τα σχέδια που έχεις κάνει που πρέπει να φτάσουν σώα στο σπίτι και έχεις την συνταγή της καταστροφής. Αν δεν θες λοιπόν να τρέχεις στους δρόμους σαν τρελή μες τη βροχή,με το φάκελο αγκαλιά (true story),απλώς μην ξαναξεχάσεις την ομπρέλα σου.

Χμ.Νομιζα η λίστα θα έφτανε πιο μακριά. Τελος πάντων,αν μου έρθει κάτι άλλο θα σας πω.
Γενικά πάντως,μέχρι τώρα η φοιτητική ζωή πάει πολύ καλά και ανυπομονώ για ό,τι μου επιφυλάσσει το μέλλον.

In other news,θα ήθελα να σας ενημερώσω σχετικά με το book challenge,που έχω βάλει στον εαυτό μου. Για το βιβλίο που όλοι έχουν διαβάσει εκτός εμένα,διάλεξα τελικά το Χάρυ Πότερ (μετά από σκέψεις για το αν επρεπε να διαβάσω τις 50 αποχρωσεις του γκρι).

Ενω έχω δει τις ταινίες και μου αρέσουν πολύ,δεν είχα διαβασει ποτέ τα βιβλία,ούτε καν όταν η γενιά μου πέρασε αυτήν την ομαδική pottermania γύρω στην έκτη Δημοτικού. Και παρόλο που δεν τρελαίνομαι με τα φανταστικά σενάρια,έχω να πω ότι τα βιβλία αυτά έχουν μπει στην καρδιά μου και έχω βάλει σκοπό να διαβάσω και τα 7 της σειράς (και αν ήμουν λίγο μικρότερη θα έβαζα και σκοπό να μπω στο Χόγκουαρτς).

Y.γ.: Και επειδή μετά από τόσες αναβολές και ατυχή γεγονότα κατάφερα επιτέλους να τελειώσω τη μακέτα για μια εργασία που παραδίδουμε την Δευτέρα (ε ναι,αυτο σημαινει οτι το εξάμηνο δεν έχει τελειώσει τελειωτικά ακόμα) και είμαι περίφανη γιαυτό,αποφάσισα να σας την δείξω.

Το θέμα είναι να δημιουργήσουμε ένα τμήμα μουσείου για να εκθέσουμε 5 αγάλματα του Ηenry Moore. Oι σκέψεις και τα σχολια που σας επιτρέπω να κάνετε είναι " Ωωωωωωω!" ,"Πω πω,Μάγδα είναι απίστευτο", "Ααα,διαφαίνεται ξεκάθαρα το ταλέντο!" και "Τα μάτια μου πονάνε από την τόση ομορφιά και καλαισθησία". 

Φιλιά,Μάγδα

Δώρα καρδιάς!!

 Καλημέρα φίλοι μου!!!Τι κάνετε??Ελπίζω να ειστε υγειείς και ευδιάθετοι!!It's Dim's day today!!Συγχωρέστε με που χάθηκα εδώ και μιάμιση εβδομάδα αλλά αυτή η εξεταστική με ταλαιπώρησε ιδιαίτερα!!Όμως τώρα τελείωσε οπότε θα έχω και πάλι ελεύθερο χρόνο για blogging!!Το ξέρω ότι έχετε βαρεθεί να διαβάζετε μόνο εμένα αλλά η Μάγδα δεν έχει τελειώσει ακόμα την εξεταστική!!Άρα αναγκαστικά θα με ανεχτείτε!!
 Θέμα τη σημερινής ανάρτησης είναι όμορφα δωρα που έχω πάρει!!Βέβαια αν θέλετε τη γνώμη μου δεν υπάρχει δώρο που να μην είναι όμορφο αν προσφέρεται από καρδιάς και όχι από απλή υποχρέωση αλλά οκ!!Για την σημερινή ανάρτηση λοιπόν ευθύνεται και πάλι η Μάγδα η οποια κάθε χρόνο μου κανει όλο και πιο όμορφα και δημιουργικά δωρα-χειροποίητα συνήθως!!

 Έτσι λοιπόν για τα γενέθλια μου μου έκανε δώρο μία κούπα-μαυροπίνακα και ένα κολλάζ προσωπικότητας!!Τι εννοώ τώρα θα μου πείτε!!Όπως βλέπετε η κούπα-μαυροπίνακας είναι μια κούπα που η καλλιτέχνης φίλη μας έχω βάψει με χρώμα για μαυροπίνακα-να κυκλοφορεί στο εμπόριο ευρέως-και με κιμωλίες γράφεις πάνω ο,τι επιθυμείς!!Πολύ έξυπνο και εύκολο σεχτικά(δηλαδή μέχρι και εγώ που δεν πιάνουν τα χέρια μου α μπορούσα να το κάνω).Το δεύτερο -επίσης αξιολάτρευτο- είναι το κολλάζ προσωπικοτητας!!Διαλέγεις δηλαδή φωτογραφίες του προσώπου που θέλεις να κανεις το κολλάζ και διάφορες άλλες εικονίτσες που συμβαδίζουν με την προσωπικότητα του και έτοιμο το κολλάζ!!Απλό κι εύκολο!!

 Επίσης εκτός απο τα υπέροχα δώρα της Μάγδας -και τις ακόμα καλύτερες κάρτες της,τισ οποίες κάνω συλλογή-θέλω να σας δείξω κι ένα δώρο που μυ έφιαξε η φίλη μου η Πέγκυ τα Χριστούγεννα στο πλαίσιο του secret Santa που κάναμε στο θέατρο(ο καθένας διαλέγει ένα άτομο στη τύχη και του παίρνει δώρο,γίνεται δηλαδή ο προσωπικός του Άγιος Βασίλης!!).Εγώ είχα την τύχη ο secret santa μου να είναι η Πέγκυ!!Όπως βλέπετε είναι ένα βαζάκι με φωτογραφίες δικές μς και της παλιάς Αθήνας και μέσα στο βαζάκι-που αυτό δεν το βλέπετε έχει αρωνατικά βανίλιας,κι εγώ λατρεύω τη βανίλια!!Αυτό το δώρο με συγκίνησε ιδιαιτέρως μπορώ να πω!!

Όλα αυτά δεν τα γράφω για να σας δείξω πόσο γαμάτα δώρα μου παίρνουν οι φίλοι μου και να σας κάνω να ζηλέψετε,το κάνω για να σας παρακινήσω να μη φοβάστε τα χειροποίητα δώρα!!Το χειροποίητο πέρα απο το γέγονος ότι θα το έχεις μόν εσύ και κανένας άλλος έχει και διπλή αξία γιατί κάποιος προσάθησε να φτιάξει κάτι για να σ ευχαριστήσιε βασισμένο στη δική σου προσωπικότητα και γούστο!!Οπότε δοκιμάστε άφοβα τις ικανότητες σας στα χειροποίητα δώρα και θα δείτε ότι κι έσεις θα πάρετε χαρά φτιάχνοντας κάτι μόνοι σας κι αυτός στον οποίο θα το δωρίσετε αλλά και η τσέπη σας-για να λέμε και  την πεζή πλευ΄ρα του πράγματος!!

Επίσης να πω ότι αύριο θα πάω στον Καλό άνθρωπο του Σετσουάν,οπότε στην επόμενη ανάρτηση θα σας πω σχόλια μόνο χώρις να μπορώ να το ροτείνω μιας και θα πάω στη τελευταία μέρα της παράτασης-κια πάλι καλά να λέω!!Αν όμως θέλετε περισσότερες προτάσεις για θέατρο μπορείτε να επισκεφτείτε το site που γράφει η φίλη μου η Λίνα από τους Άφαντους και προτείνει αρκετά ενδιαφέρουσες παραστάσεις(πατήστε εδώ)

Αυτά απο μένα!!καλά μας αποτελέσματα σε όσους έχουμε εξεταστικές και να περνάτε τέλεια!!
φιλια,Dim

Mixed feelings!!

 Καλημέρα φίλοι μου,καλή εβδομάδα και καλό μήνα να έχουμε!!Εμένα ο Φλεβάρης πάντα ήταν από τους αγαπημένους μου μήνες γιατί είναι τα γενέθλια μου(ναι και εγώ είμαι Υδροχόος)!!Βέβαια η  εξεταστική μου τον έχει αμαυρώσει αλλα που θα πάει εξεταστική είναι θα τελειώσει(και ελπίζω να είναι αίσιο το τέλος της)
 Όπως δηλώνει και ο τίτλος της ανάρτησης αυτές τις μέρες έχω λίγο ανάμεικτα συναισθήματα!!Από τη μια είμαι πολύ χαρούμενος και από την άλλη υπάρχουν και πράγματα που μου προκαλούν θλίψη και μελαγχολία!!Ένας από τους λόγους των ανάμεικτων συναισθημάτων είναι η φίλη μου η Πέγκυ απο τους Άφαντους η οποία έφυγε για Erasmus στη Βουδαπέστη και μου λείπει πολύ γιατί κάνουμε πολύ παρέα και με έχει στηρίξει αρκετά(αν και χωρίς να το συνειδητοποιεί-ακόμη καλύτερα!!).Αλλά από τη άλλη σκέφτομαι πόσο τέλεια θα περάσει εκεί 5 μήνες και παρηγοριέμαι. Επίσης σκέφτομαι και ότι το πιθανότερο είναι να την επισκεφτώ κάποια στιγμή οπότε αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα!!(Ααα και Πέγκυ, χρόνια πολλα για αύριο γλυκούλι υδροχοάκι!!!)
 Ένας άλλος λόγος των mixed feelings μου ονομάζεται...Ιστορία Δικαίου(που να καεί στην κόλαση Παναγία μου!!).Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ανιαρό και βαρετό μάθημα είναι!!Και να το έχω διαβάσει όσο πιο καλά μπορώ και να μη γράφω κιόλας!!Γιατί αν πήγαινα αδιάβαστος θα έλεγα οκ καλά να πάθω, αλλά τώρα?Τέλοσπάντων αν το έχω περάσει το μαθηματάκι έστω και με 5 θα είμαι πανευτυχής αλλά δεν ξέρω!!
 Πάμε τώρα στους λόγους που με κάνουν χαρούμενο!!Αφού πιάσαμε της εξεταστικής να πω ότι στα προηγούμενα μαθήματα είμαι αρκετά ευχαριστημένος-χωρίς αυτό να λέει κάτι βέβαια-,μου έχουν μείνει 2 ακόμη και σε μία έβδομάδα από σήμερα θα έχω τελειώσει!!!
 Επίσης στο θέατρο πλέον έχουμε και σκηνοθέτιδα και έργο!!Θα ανεβάσουμε το Γελώντας Άγρια του Christofer Durang.Το έργο είναι μαύρη κώμωδία με ιδιαίτερο χιούμορ και ύφος!!Περισσότερα δεν μπορώ να σας πω γιατί ούτε ξέρω πολλά ακόμη(αλλά το διαβάζω και όταν το επεξεργαζόμαστε και θεατρικά στην ομάδα θα επανέλθω με την προσωπική μου άποψη επί του έργου)Αν σας ενδιαφέρει πάντως μπορείτε να βρείτε λίγες πληροφορίες εδώ!!
 Και μια και πιάσαμε τα θατρικά θέματα να πω ότι την Τετάρτη που μας πέρασε είδα τα Κόκκινα Φανάρια στο Εθνικό Θέατρο και μου έμεινε μια πολύ καλή εντύπωση!!Δεν έχει αποδοθεί βέβαια με την κλασσική του μορφή αλλά η προσέγγιση που έγινε απο τον Κωνσταντίνο Ρήγο έμενα μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα!!Οπότε μην το φοβηθείτε, αξίζει τον κόπο!!

 Και επειδή δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την απολαυστική αποριοανάρτηση της Μαγδας πρέπει να προσθέσω απορίεσ-φράσεις της συμπλογκερ μου που μας έχουν προκαλέσει άπειρες στιγμές νευρικού γέλιου-κι όχι βέβαια μόνο την στιγμή που ειπώθηκαν!!Ετσι λοιπόν έχουμε και λέμε:
-Ωχ διακόπτηκε η σύνδεση!!!(πάει η ελληνική γραμματική)
-Μα Χριστίνα, γιατί οι ατσιγγάνες είναι τοσο κίτς??(αν εξαιρέσει τις ατσιγγανες λογική η απορία)
-Γιατι?φτύχνουνε οι μύγεσ?(δεύτερο πλήγμα για την ελλήνική γλώσσα)
 Και για να απαντήσω στην απορία 24....ΟΧΙ δε θα σταματήσω να γελάω!!Όπως και να το κάνουμε εσείς δε μπορείτε τώρα να γελάσετε αλλά ραγματικά είναι αστεία!!
 Νομίζω αυτά για σήμερα!!ααα να πω ακόμη στη φίλη μου ότι πέθαινα στα γέλια με το inbox που μου  έστειλε την ημέρα των γενεθλίων μου και μου ευχήθηκε να χαίρομαι το όνομα μου!!<3

πολλα φιλια,Dim

P.S.η φωτογραφία πάει στη Μάγδα που κι όταν γεράσουμε θα μαλώνουμε αλλά θα νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο!!<3