Γελώντας Άγρια (ή αλλιως "Όταν η πρεμιέρα πλησιάζει")

 Καλησπέρα φίλοι μου!!Ελπίζω να είστε καλά και ειδικά τώρα που άρχισαν οι διακοπές να τις ευχαριστηθελιτε στο έπακρον!!Ειδικά όσοι είστε(-είμαστε) από επαρχία ένα παραπάνω!!Βέβαια εγώ βρίσκομαι Αθήνα και θα είμαι εδώ για μερικές ακόμη μερούλες λόγω θεάτρου αλλά οκ!!
 Η σημερινή μου ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην παράσταση που ανεβάζουμε με την θεατρική μου ομάδα ΑΦΑΝΤοΙ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανειστημίου Αθηνών αλλά πριν έχω κάποια χρωστούμενα νομίζω!!(Όχι Μάγδα δεν τη γλιτώνεις έτσι απλά)
 Ξεκινάμε λοιπόν από τις κόρες της Μάγδας οι οποίες θα έχουν η καθεμιά όνομα με ιστορία από πίσω(όχι το κλασσικό προς τιμή του παππού και της γιαγιάς).Το πρώτο παιδί της θα το λένε Εύα όχι όμως απο το Ευαγγελία αλλά από το Whatever (άλλοτε αγαπημένη έκφραση της φίλης μας).Τη δεύτερη κόρη της θα την πούμε Χρύσα!Όχι όχι μην μπερδεύεστε δεν θα βγαίνει ούτε από το Χρυσούλα ούτε από το Χρυσάνθη ούτε καν από το Χρυσαλιφούρφουρο(τραγούδι της Λιλιπούπολης ντε).Η Χρυσα θα βγει έτσι απο το Χρυσόψαρο γιατί τα χρυσόψαρα  και η Μάγδα έχουν κάτι κοινό...μνήμη 15 δευερολέπτων(true story).Και η τρίτη κόρη της θα έχει και το πιο εντυπωσιακό αν θέλετε τη γνωμη μου όνομα!!Θα είναι η Λούσυ προερχόμενη απο το Lucifer που στα Ελληνικά σημαίνει Σατανάς (το παρατσουκλι Νο 3559 της Μάγδας).

 Και τώρα που σας έφυγε ο καημός για τα παιδιά της Μάγδας πάμε στο ψητόό!!Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μου είμαι στην θεατρική ομάδα ΑΦΑΝΤοΙ και φέτος ανεβάζουμε το Γελώντας Άγρια του Christopher Durang!Το έργο γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και είναι μια μαύρη κωμωδία που ασκεί έντονη κριτική- με καυστικό πολλές φορές χιούμορ- στην εκκλησία, το lifestyle το new age ενώ παράλληλα θίγει θέματα ταμπού της κοινωνίας όπως η ομοφυλοφιλία, η αδυναμία επικοινωννίας με τους γύρω και ο τρόπος που ο καθένας κρύβεται πίσω από τις "ασπίδες" του.Πρωταγωνίστες του έργου είναι μια γυναίκα με εκρηκτικό πολλές φορές χαρακτήρα και ιδιαίτερη προσωπικοότητα και ένας άνδρας που προσπαθεί να βρει ενδιαφέρον στην ζωή του σε "εναλλακτικούς" τρόπους ζωής.
Η ομάδα μας έχει δουλέψει σκληρά με αγάπη για το θέατρο.Το αποτέλεσμα της προσπάθειας μας θα μπορείτε να δείτε από τις 13-22/5 στο υπόγειο του κτιρίου "Κωστής Παλαμάς"(Ακαδημίας 45 και Μασσαλίας 1) ή αλλιώς για όσους συχνάζουν στο κέντρο στο "Ροζ"(είναι το κτίριο που κρύβει τη Νομική από την πλευρά της Ακαδημίας.ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 Όσο για μένα, υποδύομαι τον Άνδρα που στο όνειρο του γίνεται το Βρέφος της Πράγας και ως φερέφωνο της Παπικής Εκκλησίας εκφράζει απόψεις πολύ συντηριτικές θυμίζοντας μας όχι μόνο κυρήγματα της Καθολικής εκκλησίας αλλά και απόψεις ανώτερων εκκλησιατικών αρχόντων της Ορθόδοξης εκκλησίας που τον τελευταίο καιρό έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη!!
Όσοι απο εσάς δεν γνωρίζετε το Βρέφος της Πράγας.....θα καείτε στην κόλαση!!Όχι πλάκα κανω,ούτε εγώ το γνώριζα!
 Αν θέλετε να μάθετε λοιπόν την ιστορία του Βρέφους της Πράγας αλλά πολύ παραπάνω την ιστορία των δύο πρωταγωνιστών μας,σας περιμένουμε απο τις 13 Μαίου!!

Και για να μην αγωνιάτε(το νιώθω ότι όλοι σας θα ψάξετε μετά το βρέφος)....ιδού

Αυτά από μένα!!Πάω τώρα για πρόβα!!
Καλό Πάσχαααα!!

Φιλιά,
Dim


Πάρτε κι ένα τραγουδάκι μην σας αφήσω έτσι!!(Ήμουν ανάμεσα σ αυτό και τα εγκώμια αλλά...)

Pina κολλά-da

Ένα από τα χαρακτηριστικά που οι φίλοι μου λένε ότι έχω,είναι η τάση να κολλάω πολύ εύκολα με ένα πράγμα/μέρος/μαγαζί/άτομο/τραγούδι/φαγητό/σειρά/ιδέα/φράση/you name it,να το έχω στο μυαλό μου για λίγο(αρκετά λίγο) καιρό,μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο στο δρόμο μου και παρατήσω το προηγούμενο. Αυτό είναι κατά βάση αλήθεια,αν και σπάνια θα σταματήσει να μου αρέσει κάτι με το οποίο είχα κολλήσει,απλώς δεν θα το αναφέρω συχνά. Όμως γενικά,το παραδέχομαι, μου αρέσει να έχω αγαπημένα πράγματα,να παρασύρομαι και κυρίως να ψάχνω συνεχώς κάτι καινούριο και δελεαστικό να ασχοληθώ. Είναι που νιώθω ότι αυτά τα πράγματα με γεμίζουν και με κάνουν καλύτερη και πιο χαρούμενη ("όοοοοχι πάλι τα ίδια Μάγδα"). Η σταθερή αξία,γύρω από την οποία περιστρέφονται όλα με όσα έχω ασχοληθεί μέχρι τώρα,είναι η διάθεση για δημιουργία (εντάξει,και κάποτε νομιζα ότι μου άρεσε το μπάσκετ,το οποίο ακούγεται αρκετά γελοίο σε όποιον με ξέρει,γιατί ως γνωστόν το μπάσκετ είναι για ψηλούς  αθλητικούς τύπους.) . Απλώς,υπάρχουν τόσα πράγματα να μάθεις,τόσα πεδία,τεχνικές και εμπνεύσεις, που έτσι και μπεις στη διαδικασία είναι αδύνατο να σταματήσεις. Οπότε αγαπητοί μου φίλοι,πάρτε το απόφαση: Θα συνεχίσω να ενθουσιάζομαι και να αρχίζω νέα πράγματα,τα οποία θα αφήνω για να αρχίσω καινούρια που θα τα ξαναφήνω για να ξαναπιάσω τα προηγούμενα και αυτό θα γίνεται μέχρι να μην θυμάμαι πώς με λένε από το αλτσχάιμερ (δηλαδή όταν θα είμαι γιαγιά και ας το αφήσουμε εκεί). And that's the way I like it.

Με την αρχή της φοιτητικής ζωής,και τις μετακομίσεις και τις προσαρμογές, είχα παραμελήσει σχεδόν μέχρι τα Χριστούγεννα τις χειροτεχνίες. Έτσι εδώ και 2-3 μήνες,που πλέον έχουν τακτοποιηθεί τα πάντα και έχουν μπει σε ρυθμό (που λέει ο λόγος) ,άρχισα ξανά να ασχολούμαι. Ειδικά τον τελευταίο μήνα έχω μαζέψει άπειρα πράγματα που θέλω να φτιάξω,και η λίστα όλο μεγαλώνει (ξέρουμε και μεις από λίστες κύριε Δημήτρη!). Κυρίως για αυτή την ξαφνική όρεξη φταίει το pinterest, το οποίο για όσους δεν ξέρουν,είναι μια σελίδα που όλοι ανεβάζουν εικόνες με συνδέσμους για άλλες σελίδες,σχετικές με διάφορα θέματα. Μέσω του λογαριασμού μου, βρίσκω χιλιάδες πράγματα τα οποία μπορεί κάποιος να φτιάξει,οπότε βρίσκομαι σε μια δημιουργική υπερδιέγερση. Σήμερα λοιπόν,αποφάσισα να σας δείξω μερικά από αυτά που έχω ήδη προσπαθήσει και ίσως σας κολλήσει και σας το μικρόβιο:)

Πριν από αυτό όμως,θέλω να διηγηθώ το περιστατικό που εξηγεί τον τίτλο. Λοιπόν,το ζουμί είναι: Ήπια κόλλα. 

Όχι,δεν είναι κάποια έκφραση όπως "έφαγα κόλλημα". Πραγματικά ήπια κόλλα αραιωμένη σε νερό.

Το πιθανότερο είναι να το μετανιώσω που το λέω,και να επιβαρύνω τη θέση μου με τις λεπτομέρειες,αλλά δε βαριέσαι,μια οικογένεια είμαστε. Εκεί που λέτε που έφτιαχνα μια κατασκευή υπέροχη που χρειαζόταν κόλλα λευκή,είχα δίπλα μου ένα μπουκάλι με νερό που έπινα και ένα με νερό μέσα στο οποίο είχα ξεπλύνει το πινέλο με την κόλλα. Και κάποια στιγμή πιάνω χωρίς να κοιτάω ένα μπουκάλι και πίνω μια γουλιά,αμέριμνη. Στη δεύτερη καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα πετάξει κάτω το μπουκάλι,είχα τρέξει στο μπάνιο και προσπαθούσα να ξεπλύνω το στόμα μου,ενώ σκεφτόμουν ότι ήταν την μοίρας μου γραφτό και τι τραγική ειρωνεία να πάω από τις κατασκευές. Μετά πήρα τη μαμά μου (κλασσική αντίδραση Έλληνα φοιτητή νομίζω) και αφού με διαβεβαίωσε ότι δε θα κολλήσουν τα εντόσθια μου γιατί η κόλλα είναι υδατοδιαλυτή,μου είπε να πιω πολύ νερό για καλό και για κακό. Εν τέλει έψαξα και στο ίντερνετ για το τι κάνεις σε παρόμοια περιστατικά,αλλά το μόνο που βρήκα ήταν μαμάδες να λένε για τα ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΑ τους που έφαγαν κόλλα και οι παιδίατροι έλεγαν να πιουν πολύ νερό και γάλα.

Για δεκαοχτάχρονα δε βρήκα,μπορεί και να μουν η πρώτη που το παθαίνει.

Εντάξει έχω κάνει και πιο έξυπνα πράγματα στη ζωή μου.

Ας το ξεχάσουμε τώρα αυτό. Αρχικά ,η απάντηση στο ερώτημα που είχα θέσει πριν πολύ πλέον καιρό,είναι ντισκόμπαλα. Όπως λέμε discoball.

Γενικά δηλώνω φαν της ντίσκο εποχής,πραγματικά ευχομαι να είχα γεννηθεί εκείνη την εποχή μόνο γι'αυτό,πράγμα πολύ θαρραλέο,αν σκεφτεί κανείς τα ρούχα που θα έπρεπε να φοράω. Oπότε λοιπόν όταν είδα αυτήν την ιδέα, ήξερα ότι ήθελα να το δοκιμάσω.

κρεμασμένη πάνω από μια αφίσα με στίχο από τραγούδι στο σπίτι μου

Τα βήματα είναι πολύ απλά. Αρχικά κόβετε με ψαλίδι τα (άχρηστα)σιντί σας (εγώ χρειάστηκα περίπου 6). Προσπαθήστε να τα κόψετε σχετικά ομοιόμορφα,αν και δεν έχει και τόση σημασία. Μετά απλώς τα κολλάτε κυκλικά,με τη γνωστή κόλλα που χρησιμοποιούμε από το δημοτικό. Τα προβλήματα που συνάντησα ήταν:

1) Ανακάλυψα ότι δεν κάνουν όλα τα cd για αυτή τη δουλειά,γιατί οταν πας να τα κόψεις κάνουν κάτι σα ραγίσματα. Δεν ξέρω πως τα ξεχωρίζεις,πρέπει να κάνετε δοκιμές.(δεν έχει να κάνει με την ποιοτητα πάντως,αυτά που μου έκαναν ήταν από ένθετα εφημερίδων)

2)Η κόλλα είχε την τάση να καίει το φελιζόλ της μπάλας και όταν έβαζα πολλή δημιουργούνταν τρύπες(αν το κάνετε θα καταλάβετε τι εννοώ). Οπότε βάζετε λίγη κόλλα,και αν κάνει τρύπα την αφηνετε να στεγνωσει και ξαναβάζετε)

Eπομενο στη λίστα είναι οι σφραγίδες. Σε ένα πολύ αγαπημένο μου μαγαζί,είχα δει πριν λίγο καιρό ένα σετ σφραγιδούλες-γράμματα για να γράφεις λέξεις σε φακέλους,κούτες κλπ. Για τους προφανείς λόγους (ήταν ακριβά και είμαι τζαμπατζού),σκέφτηκα να τις φτιάξω μόνη μου. 

 Αρχικά δοκίμασα το γνωστό φελιζόλ που βρίσκουμε στις συσκευασίες,αλλα δεν ήταν και τόσο εύκολο να το κόψω,οπότε θυμήθηκα μια φορά που πήρα μπουγάτσα από ένα καφέ σχεδόν δίπλα στο σπίτι μου και μου την έβαλαν σε ένα κουτί από τελειο για αυτή τη δουλειά φελιζόλ. Πήγα λοιπόν και ζήτησα από τον κύριο που φτιάχνει τους καφέδες να μου δώσει ένα (εγώ προσφέρθηκα να το πληρώσω αλλά αυτός μου είπε "Πάρε όσα θες, πριν το μετανιώσω". Χωρίς πλάκα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου οποτε θέλω καφέ και είμαι κοντά να πηγαινω σ'αυτόν για να του το ξεπληρώσω.) Το κουτί το βλέπετε στη φωτογραφία και νομιζω το έχετε ξαναδεί σε διάφορα μαγαζιά με φαγητό. Η διαδικασία είναι επίσης απλή. Κόβετε τα γράμματα σε κοπίδι ή ψαλίδι (είναι πολύ λεπτό,οπότε καλύτερα ψαλίδι), περνάτε μια στρώση μπογιά(εγώ έβαλα νερομπογιές) στα γράμματα που χρειάζεστε και τα πατάτε στο χαρτί για να γράψετε αυτό που θέλετε. Αν το θέλετε πολύχρωμο,δηλαδή ένα γράμμα θα εμφανιστεί σε πολλά χρώματα,απλώς το σκουπίζετε κάθε φορά με χαρτί και νερό. Γενικά μπορείτε να τα ξαναχρησιμοποιήσετε πολλές φορές. Επίσης,μπορείτε να κολλήσετε και ένα "πιαστράκι" για να είναι πιο ευχρηστα,όπως αυτό:

Εγώ μόνο στο άλφα έκανα,μετά βαρέθηκα

Επόμενο: Φαναράκια.

Καταρχάς: Πεθαίνω για κεράκια-φαναρακια-λαμπάκια-νεραιδοφωτάκια καταστάσεις (ένας από τους λόγους που είμαι christmas lover). Οτιδήποτε λαμπυρίζει στο σκοτάδι μπορεί να μου κλέψει την καρδιά (φωσφοριζέ ρούχα και παπούτσια, δεν εννοώ εσάς). Άρα όταν είδα αυτό εδώ ενθουσιάστηκα.

Ευτυχώς κρατούσα τα μεταλικά κουτιά που άδειαζαν από την αρχή του χρόνου και ήρθε η στιγμή που τα αξιοποιησα (Γενικά κρατάω πολλά πράγματα που κανονικά θα πετούσα. Υπερβολικά πολλά για τα τετραγωνικά του σπιτιού που μένω.). Τα πράγματα έχουν ως εξής: Γεμιζεις τα κουτιά με νερό. Τα βάζεις στην καταψυξη για καμιά μέρα μέχρι να έχεις πάγο. Τα βγάζεις,κάνεις τρύπες με καρφί και σφυρί (πολύ έξυπνη ιδέα για όποιον τη σκέφτηκε). Αφήνεις να λιώσει ο πάγος,βάφεις,βάζεις κερί και είσαι έτοιμος για ρομαντζάδες. 

Σημειώσεις: 1)Ο πάγος χρειάζεται για να μην λυγίζει το μέταλο. Εγώ το συνειδητοποιησα γιατί τα έβγαλα και τα τρία και μέχρι να τελειώσω το ένα,τα άλλα είχαν αρχίσει να λιώνουν και ήταν δύσκολο να κάνω τις τρύπες. Οπότε βγάζουμε ένα τη φορά.

2)Τα έβαψα με λαδομπογιά. Τώρα που έχουν στεγνωσει είναι μια χαρά,αλλά έκαναν 2 μέρες και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί,ίσως έφταιγε που οι μπογιές ήταν με 1.50 ευρώ από το γνωστό σε όλους μας κατάστημα J. Δε λέω να μην τα βάψετε με τέτοιες,αλλά να ξέρετε ότι θα αργήσει να στεγνώσει. (Σε αυτές τις δύο μέρες ακούστηκε πολύ στο σπίτι το: 

-"Μην ακουμπήσεις τα κουτιά,δεν έχουν στε-"  

-"ΑΑΑΑΑΑ!")

μπορείτε να βάλετε και πολύχρωμα λαμπάκια

Θέλω να κάνω άλλη ανάρτηση αφιερωμένη μόνο σε τέτοιες κατασκευές με κεράκια και λαμπάκια.

 Και τέλος, το μπολ για ανακύκλωση περιοδικών. Για μένα τα περιοδικά και οι εφημερίδες δεν είναι μόνο για διάβασμα. Από κολάζ μέχρι χάντρες,οι πολύχρωμες σελίδες κάνουν τα πάντα. 

Η έμπνευση είναι εδώ.

Tα βήματα: Κόβεις λεπτές και μακριές λωρίδες χαρτί. Τις τυλίγεις σε ρολό όπως βλέπεις,και στο τέλος κολλάς την άκρη με άσπρη κόλλα. Όταν φτιάξεις πολλά (ΠΟΛΛΑ) σαλιγγαράκια,φουσκώνεις ένα μπαλόνι (όχι πολύ,περίπου σαν μπάλα του βόλλει) και κολλάς με άσπρη κολλά και πάλι το ένα δίπλα στο άλλο (λέω άσπρη κόλλα-ατλακόλ,γιατί όταν στεγνώσει γίνεται διάφανη. όταν φτάσεις να έχεις ένα μπολ στο μεγεθος που θέλεις,το αφήνεις να στεγνώσει εντελώς,βάζεις και άλλη κόλλα εκεί που έχει σχετικά μεγάλα κενά για σιγουριά,αφήνεις να στεγνώσει και πάλι,και σκάς το μπαλόνι. Voila.

Μόνο που:

1)Θέλει αρκετή ώρα να γίνει,λόγω του τυλίγματος. Βέβαια,δεν είναι ανάγκη να κάνεις μόνο αυτό αποκλειστικά,μπορείς παράλληλα να παρακολουθείς ταινία ή να διαβάζεις (αν έχεις κάποιον άλλο να σου κρατάει το βιβλίο).Επίσης,μπορείς μια χαρά να στρώσεις και τους φίλους σου στο δίπλωμα και τύλιγμα,όπως έκανα εγώ. Κουτσομπολιό και δημιουργία μαζί (Σημείωση: Αρχικά ενδέχεται να γκρινιάζουν για κανένα πεντάλεπτο,να σε αγριοκοιτάνε και να σε λένε εξαναγκαστικό,αλλά τελικά συνεργάζονται.Βοηθάνε και τα μπισκότα σοκολάτας.)

2)Χρειάζεται πολλή κόλλα.

3)Δεν ξέρω πώς καταφερε αυτος που έφτιαξε το μπολ της πηγής και ξεκόλλησε το μπαλόνι από τα τοιχώματα μέσα. Εγώ απλώς το άφησα εκεί.

Έχω και άλλα πράγματα να σας δείξω αλλά θα τα αφήσω για άλλη φορά.

Στο μεταξύ,τα νέα της Αθήνας είναι:

• Ο καιρός είναι τόσο υπέροχος,που σε καλεί να κάνεις πικ νικ στο πρώτο πάρκο που συναντάς.
• Τα φυτά παντού έχουν ανθίσει και μυρίζουν φανταστικά. Αν μένεις Αθήνα,πέρνα ένα βράδυ από τη Βασσιλίσης Σοφίας και θα νιώσεις πώς θα μύριζε η άνοιξη αν ήταν άρωμα.
• Από την προηγούμενη ανάρτηση μέχρι αυτή,μεσολάβησαν 4 μέρες φανατικής παρακολούθησης    μιας σειράς που έπαιζε ο Alpha πριν μερικά χρόνια,"το 10". Το ξέρω ότι είναι βασισμένο σε βιβλίο του Καραγάτση,το οποίο έχει μπει στην ήδη τεράστια λίστα με αυτά που πρέπει να διαβάσω.
• Την άλλη βδομάδα φεύγω για πασχαλινές διακοπές για Κρήτη-home,sweet home. Ανυπομονώ σαν τρελή.
• Πάρτε μια μίνι χαρούμενη playlist :)

and let them say you can't sing from Magda_stiakaki on 8tracks Radio.

Να περνάτε καλά και να απολαμβάνετε τον ήλιο!

Φιλιά,Μάγδα

Full of lists!

Καλησπέρα!!
Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο ωραία αίσθηση αυτή την εποχή από το να τριγυρνάς στους δρόμους της Αθήνας Απρίλιο και να μυρίζεις τα άνθη πορτοκαλιάς!!Μου φτιάχνει απίστευτα τη διάθεση και με ξεκουράζει!Βέβαια όσοι υποφέρετε απο αλλεργίες της Ανοιξης μάλλον θα με βρίζετε τώρα αλλά δεν πειράζει!!(Μάλλον με επηρεάζουν οι αναρτήσεις της συμπλογκερ μου)
 Αγαπητοί μου συγγνώμη που σας άφησα τόσο καιρό στην αδιστακτή Μάγκυ-τουλάχιστον οι κρυφοί θαυμαστές της μάθατε τι πρέπει να κάνετε για να την κερδίσετε και τι δεν πρέπει να κάνετε για να την ξενερώσετε- αλλά πραγματικά τρέχω και δε φτάνω!Δηλαδή όταν με ρωτούν ΄΄τι κάνεις;΄΄ η απάντηση είναι μόνιμη:ΤΡΕΧΩΩΩ!!Πραγματικά βρίσκομαι συνεχώς μεταξυ Νομικής και Αφάντων οπότε ο χρόνος μου είναι ιδιαίτερα περιορισμένος!Οπότε φοβάμαι ότι πολύ συχνότερα θα διαβάζετε πλέον τη Μάγδα αντι εμένα!!Το καταλαβαίνω, ο πόνος σας είναι μεγάλος αλλά τι να να γίνει!!Υπόσχομαι ότι θα βρίσκω λίγο χρόνο!!

Τουλάχιστον δε μπορώ να πω ότι η ζωή μου ειναι βαρετή γιατί δεν προλαβαίνω να βαρεθώ!!Και παρόλο που κουράζομαι και πηγαίνω σπίτι μου μόνο για να κοιμάμαι στην πραγματικότητα το διασκεδάζω και με γεμίζει απόλυτα αυτή η διαδικασία!!

Και τώρα πάμε στα δικά μας!!
Αυτός ο κόσμος ειναι γεμάτος με λίστες!!Και όταν λέμε λίστες δεν εννοούμε μόνο τη λιστα του Σίντλερ και τη λίστα Λαγκαρντ!!Λίστες κάνουμε όλοι- ιδιαίτερα όσοι είστε φοιτητές νομίζω ότι με νοιώθετε εετσι?Λίστες για ψώνια, για things to do-που ποτέ δεν πραγματοποιούνται-,για τραγούδια και ταινίες,βιβλία ακόμη και διάβασμα-αυτές κι αν δε πραγματοποιούνται ποτέ.Δεν ξέρω αν εσείς κάνετε,εγώ πάντως κάνω πολύ συχνα και προσπαθώ να τις τηρώ έστω και κατα το ήμισυ!!
Και τώρα θα πάρετε μια ματιά από τις δικές μου λίστες-με χαζό περιεχόμενο μάλλον αλλά who cares?(not me)

Ξεκινάμε απο τη λίστα που είχαμε φτιάξει με τη Μάγδα για τα ονόματα-προτάσεις για το blog μας!!Όπως βλέπετε καταλήξαμε στο τελευταίο αλλά κάθε πρόταση έχει την ιστοριούλα της!!Ας πούμε το Parallel Athens ήταν δική μου ιδέα με τη σκέψη ότι οι δύο οικοδεσπότες αυτού του ιστολογίου(η Μάγδα κι εγώ ντεε) ζούμε δύο παράλληλες ζωές στην Αθήνα!!Το Athens Worms ήταν ιδέα (κάκιστη θα τη χαρακτήριζα off the record) της Μάγδας και στηρίζεται σε ένα inside joke με σκουλήκια ανάμεσα σε μας τους δύο.Το Once upon in Athens στηρίζεται στο Once upon a December-τραγούδι λατρεία απο την Αναστασία-και δε θυμάμαι ποιος το σκεφτηκε(by the way ήταν η δεύτερη μας επιλογή).Και τώρα πάμε στο CSI Athens που είναι ένα wannabe CSI Miami ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων-δε κάνω τον κόπο να αναφέρω ποιος το σκέφτηκε....!!=)
Έτσι φτάσαμε στο όνομα μας που όπως έχουμε ξαναπεί παλαιότερα ηταν ιδέα της φίλης μας  Χριστίνας!!

 Εδώ βλέπετε ένα δείγμα μόνο από τις λίστες που βρίσκονται στο σπίτι μου!!Αν θυμάμαι καλά εδω έχει μια λίστα με τραγούδια,μια με ταινίες που θέλω να δω (ουτε μια δεν έχω δει περιττό να πω) και μία με πράγματα που θελω να κάω μετά τη χειμερινή  εξεταστική(από τα 11 to do που περιλαμβάνει η λίστα έχω κανει ήδη τα 7 και κουτσοκάνει αλλα 2,άρα μάλλον καλά πάει εε?)

Και εδώ βλέπετε μια shopping list,ή εικαστική επιμέλεια είναι σαφώς της Μάγκυ!Μόνο που αντί να γράφει ψώνια, ο καθένας γράφει ό,τι θέλει και αν μπορούσατε να τη δείτε πραγματικά θα γελάγατε!!Για παράδειγμα η Χριστίνα μου έχει σημειώσει ότι θέλει ένα δωμάτιο για να κοιμάται όταν έρχεται σπίτι μου[ψιλοπράγματα σου λέω!]ενώ μια άλλη φιλη μου παρήγγειλε ένα ραδιοφωνάκι που να παίζει συνεχώς μια  ατάκα που μας κάνει να λυνόμαστε στα γέλια!!Απλά και πραγματοποιήσιμα δηλαδή!!;)

Νομίζω αρκέτα σας κούρασα για σήμερα!!Οργανώστε λοιπόν και σεις τη ζωή σας με λίστες αν σας βοηθάει!!Ακόμη κι αν δεν κάνετε όλα όσα σκοπεύατε θα έχετε προσπαθησει!!

Και μιας και η Μάγδα σας βάζει κουζάκια, θα ακολουθήσω κι εγω το παραδειγμά της,αφού πρώτα πω ότι ξέρω την απάντηση στο δικο της κουιζ αλλά δεν αποκαλύπτω σας καλός φιλος και not spoiler που είμαι!!
Λοιπόν πάμε.....(ταραταταα)
α)πως θα λέγονται οι τρείς κόρες της Μάγδας?
β)ποιος σας είπε ότι ο Γιάννης Μπέζος είναι μόνο ηθοποιός κωμωδίας?
γ)τι ρόλο θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι θα έκανα εγώ στην παράσταση που θα ανεβάσουμε?(think about it αλλά δεν θα το βρείτε!)

Πολλά φιλιά,
Dim

P.S.Να ευχαριστήσω τη φίλη μου Πέλα που τόση ώρα μου κρατά συντροφιά με live μουσική!!Υπο τους ήχους της κιθάρας λοιπόν σας καληνυχτώ!!

Romance it up

Πριν κάτι βδομάδες,από το Φλεβάρη συγκεκριμένα,υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας ενός περιστατικού ενώ περίμενα να ξεκινήσει το τρόλει από τη σχολή, που μου κίνησε το ενδιαφέρον και σκέφτηκα να το γράψω και εδώ,μιας και μιλάμε για τις περιπέτειες μας στις εξωτικές Άθενς. Ευτυχώς μου έκοψε να το σημειώσω για να μην το ξεχάσω,αφού όπως βλέπετε άργησα 2 μήνες να το αναφέρω.Σήμερα λοιπόν σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω την ιστοριούλα αυτή ως αφόρμηση (εμ,όποιος διάβαζε εκθεση στη δευτέρα Λυκείου που κάναμε για άρθρα και την αφόρμηση, με καταλαβαίνει) για να γράψω για το ρομαντισμό. Όχι το κίνημα στις τέχνες καλέ,το άλλο,το ρομάντζο εννοώ. Ε τι να γίνει,αφού ο Δημήτρης έχει αφήσει το μπλογκ στο έλεος μου,θα το κάνω εδώ Περιφάνεια και προκατάληψη.

Το σκηνικό λοιπόν έχει ως εξής: Κάθομαι εγώ ήσυχη ήσυχη στο τρόλει,μαζί με άλλους 3-4 ανθρώπους και περιμένω να ξεκινησει. Ωστόσο βρισκόμαστε στην αφετηρία της διαδρομής,οπότε το δρομολόγιο ξεκινάει σε κανένα δεκάλεπτο και οι πόρτες είναι ανοιχτές για να μπει όποιος θέλει.Ξαφνικά,βλέπω μια κοπέλα να τρέχει έξω στο πεζοδρόμιο,κλαμμένη και από πίσω της ένας νεαρός και μία άλλη κοπέλα που φώναζαν κάτι σαν "Δεν καταλαβαινω ρε Σύλια" και αυτή φώναζε "Τι δεν καταλαβαίνεις μωρέ,αφήστε με!". Πήγαν πιο κάτω και εμείς ακούγαμε φωνές κυρίως του νεαρού, ο οποίος μετά από λίγο γυρνάει πίσω μες τα νευρα,κλωτσάει με δύναμη πολλές φορές το ταμπλό της στάσης και φωνάζει "Τίποτα δεν ήξερα! Τίποτα ο βλάκας! Μόνο ότι ερωτεύτηκα. Ερωτεύτηκα από την πρώτη ματιά!". Μετά από την πολλή φασαρία ήρθαν δύο αστυνομικοί (ω ναι,από τη φασαρία. Ένιωσα σαν τις ταινιες που έρχεται το όργανο σε πέντε λεπτά,μολις ακουσει φασαρία.),οπότε ο δικός μας τους λέει "Συγγνώμη φίλε" και φεύγει  Και τέλος,πετάει και ο οδηγός του τρόλεΐ ένα "Εμ,έτσι είναι ο έρωτας" και τέλος το γεγονός.

Φαντάζομαι δε θα μάθουμε ποτέ τι απέγινε με τη Σύλια,τι (δεν) κατάλαβε ο νεαρός και τι ήξερε ο οδηγός που δεν ξέρω εγώ. Το θέμα είναι ότι εμένα μου έκανε εντύπωση αυτή η ιστορία και ήθελα να την διηγηθώ. Επίσης,οπως σας είπα θέλω να πω δυο λόγια για το ρομαντισμό αν και τώρα που το σκέφτομαι η ιστορία δεν κολλάει και τόσο.Δε βαριέσαι.

Λοιπόν,εγώ προσωπικά ακόμα δεν έχω καταλάβει αν είμαι ρομαντική ή ρεαλίστρια.Μπορεί βέβαια αυτά τα δύο να μην είναι καν αντίθετα,οπότε είμαι και τα δύο. Γενικά μπορώ να πω ότι μου αρέσουν οι ρομαντικές ταινίες,αν και διαφωνώ σε πολλά με την κοινή γνώμη. Για παράδειγμα δεν θα έλεγα ότι μου άρεσε το Notebook,το υπέρτατο ρομάντζο, διότι ήταν κάπως πολύ υπερβολικό και μου φάνηκε σαν ο συγγραφέας να προσπάθησε πολύ να κάνει τους θεατές να κλάψουν. Όμως,όσο χαζό και ρηχό να είναι,πιστεύω ότι το love story του "Confessions of a shopaholic" ήταν πολύ γλυκό και ρομαντικούλι. Η κατάσταση μου περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι έχω φτάσει σε σημείο να συγκινούμαι και να κολλάω με ρομαντικές ιστορίες από καρτούν.Χάσατε πάσα ιδέα; Έχω να δηλώσω ότι σχεδόν σε κάθε καρτούν που βλέπω, ερωτεύομαι αναπτύσσω ιδιαιτερη συμπάθεια και σε ένα χαρακτήρα.Εδώ σου λέει είδα πριν λίγο καιρό το "Gnomeo and Juliet" (που στα ελληνικά είναι "Ζουμπαίος και Ιουλιέτα".Δηλαδή για όνομα,ποιος αναλαμβάνει τις μεταφράσεις σε αυτή τη χώρα;;) και μου άρεσε ο νάνος. Ναι ναι,το πήλινο στολίδι του κήπου. Είμαι σοβαρά γιατρέ μου; 

Εκεί που θέλω εγώ όμως να καταλήξω είναι ότι όσο ρομαντικά και ονειρικά μου φαίνονται αυτά που βλέπω στις ταινίες και όσο και αν παρακολουθώντας τα, εύχομαι να μου συμβούν,άλλο τόσο με ξενίζουν όταν πραγματικά τα βλέπω να γίνονται στην πραγματική ζωή,όχι μόνο σε μένα αλλά γενικότερα. Πολλές φορές μου συμβαίνει να ακούω πράγματα που συνέβησαν σε άλλους και να σκέφτομαι "Ναι ναι,και μετά ο Βόλντεμορτ όρμισε από την πόρτα,ανέβηκε πάνω στον Ντάμπο και μαζί με το τέρας του Λόχ Νες και τον Άη Βασίλη πέταξαν μέχρι τη χώρα του Ποτέ Ποτέ". Μου φαίνονται απίστευτα,για όσους δεν καταλαβαν τον συνειρμό.Γι'αυτό και δεν μου αρέσει όταν ένας άντρας δανείζεται μια ιδέα από μια γνωστή ταινία για παραδειγμα για να κάνει πρόταση γάμου στην καλή του. Ή γενικότερα οι υπερπαραγωγές προτάσεις γάμου,όπως τα γράμματα στον ουρανό,οι προτάσεις με χορούς και τραγούδια στην πλατεία,μέσα από τη γιγαντοοθόνη του γηπέδου (καλά, αυτό δεν νομιζω να το δω και ποτέ,μια φορά πήγα γήπεδο και δεν ξανακάνω το λάθος) ή η πρόταση αλά Μόνικα και Τσάντλερ. Φυσικά δε λέω ότι αυτό θα ισχύει για πάντα,αλλά όπως και ό,τι άλλο γράφω σε αυτό το μπλογκ εκφράζει τις σημερινές σκέψεις μου. Επίσης,ρομαντικό για μένα δεν είναι το από τρεις μέρες προσχεδιασμένο δείπνο υπό το φως των κεριών και την απαλή μουσική. Ρομαντικό είναι να έρθει ο άλλος στις μία το βράδυ (άντε και πιο αργά),να βάλεις ότι πιο πρόχειρο και να πάτε βόλτα στην κοιμισμένη πόλη,μέχρι να ξημερώσει.Ε ναι,το να δεις την ανατολή είναι must.Αλλά και πάλι,το να λέω ότι είναι must,ίσως χάνει τον αυθορμητισμό του οπότε γίνεται must not.(Διχασμένη προσωπικότητα; Ποιος εγώ;) Ρομαντικό δεν είναι ένα γυαλιστερό μονόπετρο (sorry Merilyn,diamonds are not this girl's best friends) που αξίζει όσο το σπίτι μου. Ρομαντικό είναι ένα λουλούδι,που θα σου έχει κόψει από ένα κήπο καθώς ερχόταν να σε πάρει.Ρομαντικά είναι τα απλά,αυθόρμητα πράγματα. Τα μικρά γλυκά πράγματα που κάνει ασυναίσθητα για σένα χωρίς να το θεωρεί μεγάλο θέμα και να έχει να στο λέει,αυτά που λέει για σένα όταν δεν είσαι μπροστά. Ρομαντικό είναι ό,τι δεν έχεις ακόμα σκεφτεί, ό,τι δεν έχεις δει ακόμα σε κάποια ταινία,ότι σε πιάνει απροετοίμαστο. Όπως λέει και η Cher,"it's in his kiss".

Γενικά το θέμα είναι περίπλοκο. Δεν ξέρω τι θέλω; Μπορεί. Ξέρω όμως σίγουρα τι δεν θέλω: Tα επίσημα,βαρύγδουπα πράγματα,τις ξένες ιδέες και τα προσποιητά. Αυτό ισχύει όχι μόνο στα ρομαντικά,παντού στη ζωή.Να βάζετε τον εαυτό σας,να κάνετε πράγματα με την ψυχή σας και να μην κάνετε και λέτε ψευτιές. Φυσικά αυτή είναι η γνώμη μου.

Mέχρι την επόμενη φορά,
χαμογελάστε,βγείτε στον ήλιο και κάντε δημιουργικά πράγματα 
φιλιά,Μάγδα

υ.γ.:Hint για την επόμενη αναρτηση: Τι μας φτιάχνουν μια μπάλα από φελιζόλ και μερικά CD; 
stay tuned.